Dzieję się to w Brukseli, gdzie przebywający tam Sikorki, odbywa ważne rozmowy dotyczące współpracy Unii Europejskiej z Serbią. Otrzymuje telefon z Kancelarii Prezydenta informujący o chęci spotkania o godzinie 21.

Jest późne popołudnie , Sikorski je lunch w towarzyskie dyplomatów z innych krajów. Do Brukseli przyleciał rządowym samolotem, więc w każdej chwili może polecieć do Warszawy bez koniecznej zgody. Ma co najmniej 2-3 godziny do skończenia lunchu i swobodnego powrotu do Polski. Ma również czas na krótkie przygotowanie do rozmowy w pałacu prezydenckim.

Co robi Sikorski? Zrywa się nerwowo, przerywa spotkanie. Goni na samolot, po drodze narzekając dziennikarzom na to, jak to on jest wyrywany z ważnego posiedzenia przez Lecha Kaczyńskiego.

Z posiedzenia wcale nie musiał uciekać, robiąc nie tylko larum wśród dziennikarzy, ale również wśród partnerów dyplomacji z innych krajów.



Wtorkowy Dziennik pisze:

"Prezydent nagle cofnął Sikorskiego"

Ja natomiast mam nieodparte wrażenie, że to Sikorski cofa się sam, zachowując się w ten sposób i nagłaśniając sprawę. Widać z pewnością na nim, piętno poprzedniej afery, gdy znieważył urząd prezydenta, nie stawiając się na spotkanie w umówionym terminie.

Ostatnie posuniecie było celowym działaniem ministra. W mediach pojawił się szum z niczego. Uwaga odwrócona zostaje od spraw ważnych - bardzo nękających rząd : problemy na granicy, służba zdrowia czy protesty nauczycieli.

Taki prosty to zabieg, a rząd na prowokacji Sikorskiego zyskuje dzień - dwa spokoju. Gdy uwaga opinii publicznej koncentruje się na ‘akcji’ Sikorskiego. Z pierwszych stron gazet, znikają problemy ludzi walczących o podwyżki, a trafia na nie Sikorski narzekający na prezydenta.



Panie ministrze, mniej prowokacji i odstawiania szopek tego typu. Więcej natomiast życzylibyśmy sobie pracy i działań kreatywnych.