Samo istnienie nie wystarczy
Najpiękniejszą, najwznioślejszą i najzacniejszą ideą, jaką ludzki rozum kiedykolwiek stworzył, jest zdecydowanie patriotyzm - idea miłości do Ojczyzny, połączona z bezinteresowną walką o uzyskanie lub utrzymanie niepodległości. Do stwierdzenia, że dane państwo jest niepodległe, nie wystarczy zobaczenie jego konturów na mapie świata. To, że kraj oficjalnie istnieje i figuruje w różnych dokumentach, nie musi oznaczać, iż jest niepodległy. Po II wojnie światowej Polska była uwzględniana na mapach Europy i w rozmaitych spisach, jednak nie stanowiła suwerennego państwa. Istniała, była uznawanym na arenie międzynarodowej organizmem państwowym, lecz nie cieszyła się wolnością. Dziś jest tak samo.


Ster, okręt i żeglarz
Państwo niepodległe to takie, które wyrwało się spod pantofla wszelkich Wielkich Sióstr, albo takie, które pod tego typu pantoflem nigdy się nie znajdowało. Jeśli kraj cieszy się absolutną niezależnością polityczną, sam jest sobie “sterem, okrętem i żeglarzem”, możemy go uznać za byt niepodległy. Bo niepodległość to właśnie możliwość suwerennego decydowania o sobie, totalna i niczym nieograniczona wolność polityczna, dająca Ojczyźnie możność postępowania według własnego uznania i nie odpowiadania przed nikim za swoje decyzje.


Całkowite wyzwolenie
Państwo niepodległe nie uznaje żadnych instytucji ponadnarodowych, które - jak sama nazwa wskazuje - znajdują się ponad narodem i ograniczają jego swobodę. Nad niepodległym krajem nikt nie stoi, gdyż kraj ten jest panem swojego losu, całkowicie wyzwolonym i żyjącym tylko dla siebie. Wolna Ojczyzna absolutnie nie jest taka jak współczesna Polska, której Traktat Lizboński nakazuje konsultowanie najważniejszych decyzji politycznych z Brukselą i powstrzymywanie się przed akcjami godzącymi w interes Unii Europejskiej. Niepodległe państwo nie słucha cudzych rad, poleceń i rozkazów, nie uznaje żadnej władzy oprócz swojej własnej, nie poniża się poprzez lizanie komukolwiek zadka, nie prosi nikogo o zezwolenie na samostanowienie.


Bez strachu i kompleksów
Kraj suwerenny, decydując o swoim losie, nie zastanawia się, co inne podmioty powiedzą. Nie czuje się zobowiązany do lojalności czy uległości wobec kogokolwiek, a jeśli spełnia czyjeś życzenie, to nie pod przymusem, tylko z łaskawości i dobrej woli. Wolna Ojczyzna nie ma nad sobą żadnego pana i nie daje się nikomu szantażować. Nie krępują jej żadne więzy. Nawet, gdy jakaś Ciocia Dobra Rada (Unia, Ameryka, Rosja) próbuje jej narzucić swoje zdanie, niepodległa kraina pozostaje asertywna, niezmanipulowana i niezastraszona. Suwerenne państwo nie wie, co to zahukanie i posłuszeństwo obcym siłom, albowiem nie słucha nikogo z wyjątkiem siebie. Kraj niepodległy zna swoją wartość i nie pozwala, by ktokolwiek deptał jego godność.