Logo firmowe spółek mogą być ze sobą powiązane, lub mogą nawiązywać do logo stosowanego przez spółkę nadrzędną.
O ile w pierwszym wypadku logo firmy służy do oznakowywania ofert a w drugim spółek w grupach, zasady projektowania są do siebie bardzo zbliżone. Między spółkami lub ofertami istnieją zależności i relacje które poprzez nazewnictwo i grafikę logo trzeba zaprezentować otoczeniu i klientom. Projekt polega na opisaniu tych zależności oraz takim zaprojektowaniu komunikatów werbalnych (nazwy) oraz obrazowych (logo), aby dla klientów był to czytelny i zrozumiały układ.
Im szersze portfolio, im więcej spółek w grupie tym trudniej odwzorować wszelkie zależności. W celu systematyki takich systemów opracowaliśmy cztery podstawowe warianty:

· monolityczny, w którym wszystkie marki i spółki korzystają ze znaku marki nadrzędnej,

· parasolowy, w którym nawiązują tylko do marki nadrzędnej,

· rekomendowany, w którym odwołują się dodatkowymi opisami lub oznaczeniami do marki nadrzędnej,

· markowy, w którym dla otoczenia zewnętrznego nie widać żadnych zależności miedzy markami.
Zbudowanie systemu prezentacji wszelkich zależności między markami w portfolio lub spółkami w grupie nazywamy architekturą marki. Z perspektywy projektowej w opracowaniach architektury marki chodzi o odwzorowania wzajemnych relacji i zależności poprzez wykorzystanie relacji wizerunkowych. Systemowy projekt znaków towarowych musi odwzorować pozycję każdej marki w portfolio lub w strukturze organizacyjnej holdingu. W projektach systemowych znaków towarowych oraz w tworzeniu rodzin znaków wykorzystujemy ideę synergii wizerunkowej. To dzięki synergiom wizerunkowym marki mogą się wspierać wizerunkowo lub dopełniać funkcjonalnie.
Dobrze przygotowane opracowanie musi zaspokajać potrzeby marketingowe, logikę komunikacji i potrzeby wsparcia działań handlowych. W zależności od rodzaju danego systemu, jego stopnia komplikacji i zaawansowania opracowania, architektury marki mogą obejmować:

· zaprojektowanie nowego systemu znaków towarowych,

· uporządkowanie istniejącego systemu znaków towarowych,

· rozbudowę / rozszerzenie / uzupełnienie stosowanego systemu znaków towarowych,

· standaryzację – czyli opis zasad poprawnego stosowania i rozwoju systemu.