Wczoraj z dosyć dużym zaciekawieniem oglądałem konkurs piosenki Eurowizja. Konkurs, który jak zawsze odbywa się w państwie, które zwyciężyło w poprzedniej jego edycji.

Zawsze tak mam, że jak Polska nie dostanie się do finału to nie oglądam!!! Tym razem było inaczej... coś podkusiło mnie, by obejrzeć. Stało się! Włączyłem telewizor akurat w chwili, gdy znakomity dziennikarz Maciej Orłoś z lekką nutką uśmiechu na twarzy ogłosił, jaki kraj dostaje od nas ile punktów. I tak po kolei... 8... 10... i nagle najwyższa nota 12. Dla kogo? UKRAINA! Myśle sobie... no tak... skoro organizujemy z nimi mistrzostwa EURO 2012, to przecież nie może być inaczej, ale z drugiej strony po co? Czemu na łamach całego świata pokazujemy, że tak bardzo jesteśmy zakochani i przyjaźni. Czemu dopiero wtedy, gdy coś wielkiego się wydarzy nasz kraj dopiero to okazuje? Według mnie... musi stać się naprawdę wiele w dyplomacji, żeby Polska wkońcu mogła zbliżyć się trochę do Europy.

Osobiście nie sądzę, byśmy byli tak bardzo oddaleni, ale no wyszło trochę głupio... może chociaż przysłowiowe 10, ale nie 12. Zresztą i tak sami wiemy, że Eurowizja to program bardzo polityczny i głównie nie patrzy się na muzykę tylko na to jaki kraj komu się przypodoba... niestety... takie moje zdanie.