Wanja nie wie, kto jest jej tatą. Nie wie nawet, jak on wygląda, i musi z tym żyć. Pewnego dnia dostaje jednak tajemnicze zaproszenie na wystawę „Obrazy ojców”, a tym samym – klucz do innego świata: do krainy Imago, pełnej magii oraz zagadek, ale też niebezpieczeństw. Tam spotyka kogoś, kto mógłby stać się dla niej ojcem, o którym zawsze marzyła...


Isabel Abedi snuje refleksyjną opowieść o fantastycznej podróży w głąb własnej duszy i o dziewczynce, której nie można zapomnieć. Nie można jej zapomnieć, podobnie jak innych bohaterów książe Abedi. Są prawdziwi, niesamowici, a ich psychologiczne portrety zapadają na długo w pamięci każdego czytelnika.
Wanja i jej problem z ojcem, o którym nikt nie chce mówić traktując to jako temat tabu, tajemnicze muzem i niesamowite wydarzenia sprawiają, że nie można się od książki oderwać.


Autorka jest nie tylko mistrzynią w kreśleniu dobrych portretów psychologicznych, ale również doskonałej narracji, w której od razu dostrzeżemy idealne stopniowanie napięcia, niespodziewane zwroty akcji i finał wymyślony i napisany iście mistrzowsko.


„Najważniejsze jest wnętrze każdego człowieka” – zdaje się mówić Abedi w każdej swojej książce. Może dlatego są one takie wyjątkowe i zdecydowanie najczęściej do nich powracam? Nie wiem, lecz polecam. Może Wy znajdziecie na to pytanie odpowiedź