Zaczynałeś dzień od wysłuchania jej słów "wstań kochanie, słonko świeci". Kładłeś się do snu ukołysany jej kołysanką. Cały dzień była blisko i niczego się nie bałeś, bo to ona pomogła Ci, jak przewróciłeś się na boisku, zawiązała buciki, pomogła ubrać bluzkę. Gotowała Ci Twoje najlepsze potrawy, gdy wracałeś zmęczony ze szkoły. To ona słuchała, jak opowiadałeś najważniejsze wydarzenia z życia klasy ,uśmiechała się, gdy mówiłeś o swojej pierwszej miłości. To na Twoim ślubie płakała, a później pomagała wychować synka Twojego. I nagle znikła, odeszła i cisza i łzy i wtedy myślisz, co ja tak naprawdę o niej wiem?Praca, rodzina i dzieci i tak bez przerwy. Kiedy odpoczywała? Czy była szczęśliwa? Dlaczego czasami w nocy ukrywała łzy? Zastanówmy się, zanim nie będzie za późno, pamiętajmy o niej w zwykły szary dzień, niech nie będzie sama nie tylko w jej święto, ale tak na codzień. Nie pozwól, by mówiła "mam dzieci w świecie", by spoglądała na pustą skrzynkę, czekając na wiadomość latami, by tłumaczyła Cię, że pracujesz ciężko i na pewno pamiętasz, ale... tak trudno dziś powiedzieć "Mamo, kocham Cię".