Jest mi niezmiernie przykro, że w wypadkach giną górnicy, pielgrzymi czy fani gołębi, a ofiary trąby powietrznej pod Częstochową tracą dach nad głową. Ostatnimi czasy może się wydawać, że kancelaria premiera i prezydenta cierpi na nadmiar pieniędzy, albowiem szasta nimi na lewo i prawo. Dziś w sieci pojawiła się informacja, że poszkodowani spod Częstochowy otrzymają w sumie blisko 15 mln złotych. Ponad 100 tys. od osoby otrzymają rodziny poszkodowanych w wypadku autokaru we Francji (co daje w sumie bagatela 5 mln złotych!).

Można mi zarzucić, że solidarność społeczna to dla mnie jedynie puste słowa, jestem nieczułą świnią i co tam sobie jeszcze tylko chcecie. Jednak prawie wszyscy wspomniani ludzie dostaną lub już dostali środki finansowe z innych źródeł: ubezpieczenie OC autokaru, ubezpieczenie domu itp. Środki, jak można się domyślać, wcale niemałe. A jeżeli nie otrzymają to najpewniej tylko ich wina. No tak... Ale skąd moje oburzenie?

Otóż czym się różni tragiczna śmierć górnika od nagłej śmierci kogoś z moich bliskich? Dlaczego [abstrahując] jeżeli zostałem ranny w wypadku samochodowym, nie dostanę pieniędzy płynących strumieniem wprost z kancelarii któregoś z braci Kaczyńskich? Co odróżnia taki wypadek, w którym wjechał we mnie pijany kierowca, od tych wyżej wspomnianych? Bo wydaje mi się, że jedynie zasięg zjawiska (w końcu mogła zginąć maksymalnie 1 osoba, a nie 50) i brak szumu medialnego. Albowiem takich hipotetycznych wypadków jak mój dziennie wydarzają się nieraz dziesiątki, a wówczas nikt specjalnie nie przejmuje się poszkodowanymi.

Następnym razem, gdy będę chciał umrzeć, albo zostać dotkliwie pokiereszowany w wypadku, postaram się, żeby razem ze mną w podobnej sytuacji znalazło się kilkadziesiąt osób....

Gdzie jest tanie i solidarne państwo?!