Każdy z nas ma sąsiadkę, koleżankę czy ciotkę, która zawsze chętnie i skrupulatnie opowie nam, co dzieje się u Zdzisia, kto z kim się rozwiódł i dokąd jedzie na wakacje. Kto nie lubi niewinnych z pozoru ploteczek?

Będzie nam lepiej na duszy, jeżeli się dowiemy, że Kaśka po porodzie tak się roztyła, że wygląda jak wieloryb. A gdyby tak codziennie być na bieżąco z „super nowinami” dzięki włączeniu telewizora? I tak też zresztą jest. Mam na myśli reality show. I myślę, że absolutnie każdy miał styczność z takim rodzajem programu.

Pomijając już fakt, że niektóre reality shows były naprawdę ekstremalne, takie jak Agent czy Big Brother, kiedy to większość uczestników po dłuższym czasie przebywania tylko i wyłącznie w swoim towarzystwie dostawało schiz. Ale taki program jak "Taniec z gwiazdami" też ma elementy reality show. A ludzie wprost szaleją widząc, jak gwiazdy w pocie czoła trenują tańce towarzyskie.

Jak to jest, że lubimy podglądać innych ludzi? Im więcej romansów, kłótni, kłopotów, tym oglądalność wzrasta. Oczywiście, są i przeciwnicy takiej komercji, mówiący że takiego typu programy są po prostu prymitywne. Ale żeby wyrobić sobie taką opinię musieli obejrzeć choć jeden odcinek.

Jeśli przyjrzymy się ramom programowym na jesień, większość stacji telewizyjnych proponuje nam reality show. Taniec na lodzie, Taniec z gwiazdami, czy też Nowy Big Brother, Zamiana Żon. Czy my naprawdę będziemy to oglądać? Czy naprawdę nie mamy nic innego do roboty?

Nie mam nic przeciwko oglądaniu tego typu programów, pod warunkiem, że mamy do tego zdrowy dystans i potrafimy znaleźć czas na swój rozwój, na swoją pracę, na relaks. W przeciwnym razie nasza egzystencja nie ma najmniejszego sensu.