W tym artykule napisze krótko o trzech sprawach, które łączą się w jedną spójną całość. Niechcąc by był nudny, tylko poruszę pewne problemy, zachęcając czytelnika nad samodzielną, głębszą refleksją.



Akt I – Do biegu... gotowi... START!

Wybory zbliżają sie wielkimi krokami. Media powoli zaczynają nimi żyć. Praktycznie codziennie przeprowadzone są nowe sondaże przedwyborcze. Mamy dwóch faworytów. W cieniu walczących tytanów jest trzeci, mniejszy zawodnik, który tylko czeka by na tej bitwie skorzystać. Tak wygląda wykreowana przez media sytuacja.

Sytuacja wygląda dramatycznie. Akcja pełna napięcia. Dwaj faworyci idą w łeb, w łeb! Co róż jeden, lub drugi zdobywa nieznaczną przewagę. “Proszę państwa, cóż za emocje!”

Polacy lubią sport, myślę, że każdy w nas ma w sobie żyłkę hazardu.



Akt II – Zmarnowany głos

Mimo, że partia na którą głosuje, nie jest jego ideałem, wybiera nią, bo nie chce by jej przeciwnik wygrał. Boi się zmarnować głos, zaznaczając ugrupowanie, które spełnia wszystkie jego oczekiwania, ale w teatrze telewizji, gra role statysty.
No bo tak, jak oddam głos na tą małą partie, to mój głos i tak nie poprawi jej wyniku, a z mojego powodu może wygrać ten tytan, którego nie lubię!
Jednak, czy głosowanie, na partie, która nie jest według nas najlepsza, nie jest zmarnowanym głosem? Wybierasz nie tego, kogo chcesz, to jest...



Akt III - Zagrożenie demokracji

Według sierpniowego sondażu TNS OBOP 43 procent Polaków uważa, że, demokracja jest zagrożona. Wielu poważnych ludzi, poważnym głosem, wypowiada te zdanie. Jednak, tak naprawdę to bzdury. To MÓJ głos i moje prawo wyboru. Mogę zagłosować na kogo żywnie mi się podoba, nawet, jeśli tego nie chcę. Tak samo jak mogę wyrzucić moje pieniądze w błoto, jeśli mam taki kaprys (tak dla ścisłości, pieniądze są własnością NBP i nie można ich niszczyć), moje pieniądze mogę zrobić z nimi to co chce, nawet gdy tego nie chce (Jestem za, a nawet przeciw– taka logika). Myślę, że raz na 4 lata warto pomyśleć i dobrze ulokować swój głos.



Akt IV – Wyobraź sobie...

...modelowe państwo, gdzie nie ma sondaży i każdy głosuje, na tego, kto mu najbardziej odpowiada. Telewizja, relacjonując kampanie wyborczą, nie ma trzech wyraźnie zarysowanych postaci, tylko 23'trzech pierwszoplanowych bohaterów! Analiza tego wszystkiego była by niesamowicie nudna! Istny nieciekawy misz-masz!