Każde słowo, nie mówić o decyzji czy czynie wielkiego wodza, są zapisywane złotymi czcionkami w księdze grubszej niż Stary i Nowy Testament razem wzięte, a cytaty będą obowiązywać po wsze czasy, jak choćby ten: "Żadne krzyki i płacze nas nie przekonają, że białe jest białe, a czarne jest czarne". To wydaje się, że jest w ogóle naczelna zasada prowadzenia polityki przez Najlepszego Premiera Od Czasu Mieszka Pierwszego (NPOCMP), Jarosława Kaczyńskiego. Jeszcze dwa dni temu Jarosław Kaczyński, ponoć przy pomocy Aleksandra Kwaśniewskiego, marginalizował Donalda Tuska, nie dopuszczając myśli, że ten, jeżeli nie pomacha do niego białą chusteczką i nie powie, że książę Kwaśniewski jest be – to zostanie dopuszczony do rozmów z arcypremierem. Jednak wystarczyło tylko jedno zdanie o tchórzostwie Kaczyńskiego, które padło z ust Tuska – i już nasz Jarosław łaskawie jest gotów stanąć w szranki debaty przedwyborczej. I tu, co mu się rzadko zdarza ostatnio, Tusk stanął na wysokości zadania i odparł - Ok, ale po spotkaniu z Kwaśniewskim, który został zwycięzcą pojedynku poniedziałkowego. Ale spin doktorzy zapewne znajdą zaraz jakieś wytłumaczenie decyzji Genialnego Stratega, tylko muszą puścić taśmy w drugą stronę, zawsze to działa, zawsze przestawienie szyku zdania potrafi nadać mu nową treść – jak zawsze genialną. Okazuje się, że to Aleksander Kwaśniewski staje się panną ładną i posażną (w głosy i wpływy). Kwaśniewski wie doskonale, że odczucia społeczne są obecnie takie, że koalicja LiD – PO – PSL jest najlepiej widziana. Jak to określił dziś Jacek Żakowski – tylko ludzie z IQ poniżej 90 są w stanie po tych wszystkich hopsztosach, jakie PiS stosował w ciągu ostatnich 2 lat, głosować na tą partię. I ten elektorat już jest zagospodarowany przez partię Kaczyńskiego. Więc niech Olejniczak i inni działacze LiD-u sobie atakują PO, a on spokojnie będzie budował most porozumienia. Debata Tusk – Kwaśniewski w przyszłym tygodniu będzie spotkaniem przyjaciół. Może nawet zaproszą Waldemara Pawlaka (choć to za wcześnie ujawniać karty…)? A Kaczyński zostanie postawiony w dryf. Sprawa jest prosta – należy wytrącić z ręki Kaczyńskiego oręż walki. Należy zmienić formułę kampanii z takiej pełnej walki, spotów, ataków – na kampanię spokoju i powagi, dyskusji o Polsce. Nie błyski fleszy i stroboskopów, fanfary i porykiwania Nelly Rokity, lecz debata, dyskusja o pryncypiach i konkretach. Mam nadzieję, że następna debata będzie miała wymiar akademicki – spotkanie w auli uniwersytetu, studenci, władze uczelni i dwie godziny rozmowy, nie walki, tylko właśnie rozmowy. Liczę na to. Już propozycja wielkiej koalicji, sondażowo rzucona kilka dni temu przez Donalda Tuska wzbudziła w PiS lekką konsternację. Jak to? Więc nie ma wyboru PO – PiS, tylko ktoś śmie mieć inne scenariusze na rządzenie niż wielki wódz?! Program dla Polski jasny, klarowny został przedstawiony na razie tylko przez PSL i LiD. Pierwszy – 10 punktowy, drugi – 100 konkretów. Obydwa się doskonale uzupełniają i obydwa plus działania Platformy Obywatelskiej są programem dla CAŁEGO SPOŁECZEŃSTWA. Tylko należy to odpowiednio sprzedać medialnie. Pokazać, że te trzy formacje mają coś, co jest bezcenne dla Polaków po dwóch latach awantur – spokój i program. Idziemy środkiem drogi, nie taplając się po zabłoconych poboczach lustracji, dezubekizacji i tym innych podobnych gierek. Pozycja PSL i jej wpływy na wsi są znów niepodważalne. Andrzej Lepper i jego warcholska formacja skompromitowała się na wsi. Afery, satynowe garnitury, te Beger, Hojarskie, Łyżwińscy… wieś jest tradycjonalistyczna. Stracone pozycje PSL pracą od podstaw powoli odzyskuje – także kosztem PiS-u. I znów Waldemar Pawlak w nowym Sejmie może się okazać tym, wokół którego będzie się obracała koalicja. Marszałek Sejmu Pawlak… wielce prawdopodobne. Te 10% do 40 PO – LiD-u więcej niż bezcenne – to droga ku normalnej znów Polsce.