Doktor Robert A. Moog (znany również jako Bob Moog) urodził się 23 maja 1934 roku w Queens w Nowym Jorku. Po zdobyciu licencjata w Queens College, kontynuował naukę na Uniwersytecie Columbia (gdzie zdobył kolejny tytuł, tym razem z inżynierii elektrycznej) oraz na Uniwersytecie Cornella (tu - doktorat z fizyki inżynierskiej). W wieku 19 lat wspólnie ze swoim ojcem założył firmę Ra Moog, która zajmowała się między innymi domowa sprzedażą narzędzi do konstrukcji wymyślonego przez siebie instrumentu – thereminu (wersja tranzystorowa). W 1964 roku na zjeździe Audio Engineering Society (AES) zaprezentował już swój syntezator analogowy, który przez kolejne lata doczekiwał się coraz to nowych unowocześnień. Najbardziej znanym jego instrumentem jest Minimoog Model D, a ostatnim z kolei, opatentowany w 2004 roku, Minimoog Voyager.

W 1970 roku Moog otrzymał nagrodę Grammy Trustees Award za całokształt swoich osiągnięć. W tym samym czasie muzyka elektroniczna wyodrębniła się jako osobny gatunek i pojawiły się grupy, które grały tylko i wyłącznie na syntezatorach. Jego wynalazek robił furorę wśród artystów reprezentujących przede wszystkim awangardę i progresywnego rocka. Lekkość, solidność i prostota programowania przekonały do korzystania z niego tak wybitne jednostki jak Jean Michael Jarre czy Brian Eno. W pewnym momencie jednak pojawiły się problemy...

Instrument Mooga przez cały czas cieszył się powodzeniem i dobrą sprzedażą. Pomimo kilku jego wad (łatwo się psuł i był bardzo wrażliwy na niewielkie nawet wstrząsy) przez całe lata 70-te utrzymywał swoją wysoka pozycję na rynku sprzętu muzycznego. Załamanie nastąpiło pod koniec lat 70-tych, kiedy to syntezator Mooga został wyparty przez inne, tańsze i trwalsze syntezatory, takie jak Korg czy Roland. Moog, po niespełna 10 latach prowadzenia swojej firmy, musiał ją sprzedać i ustąpić tym samym miejsca wielkim firmom elektronicznym.

Robert Moog zmarł w Asheville 22 sierpnia 2005 roku na raka mózgu. Miał 71 lat. Po jego śmierci utworzono fundację jego imienia, by uhonorować tym samym ogromny wkład, jaki Moog włożył w rozwój dźwięków. Od tego czasu głównym zadaniem fundacji jest propagowanie szeroko pojętej muzyki elektronicznej.

Bez wynalazku Mooga nie byłoby wielu sukcesów. Warto tutaj zwrócić uwagę na album „Switched On Bach” Wendy Carlos i Rachel Elkind, który w 1968 roku został uhonorowany nagrodą Grammy. Album ten był w całości nagrany przy użyciu syntezatora Mooga. Kolejny sukces spoczywa w rękach legendarnej grypy The Beatles, która wykorzystała ów instrument w kilku swych utworach na płycie „Abbey Road". W 1967 roku rozbudowaną wersję syntezatora kupili członkowie zespołu The Rolling Stones, jednak ponieważ instrument ten nigdy nie został przez nich wykorzystany, został odsprzedany niemieckiej grupie Tangerine Dream. Ci wykorzystywali go do swoich rockowo-elektronicznych kompozycji. W Polsce, pierwszym muzykiem, który używał wynalazku Mooga do produkcji muzyki był śp. wielki artysta – Czesław Niemen. Poza nim warto również wymienić takie nazwiska jak: Marek Biliński i Bogdan Gajkowski, występujący również pod pseudonimem Kapitan Nemo.