Gdyby Król Euralii nie udał się na wojnę wypowiedzianą Królowi Barodii (poszło, jak to zwykle bywa, o drobnostkę), rządów w królestwie nie przejęłaby na ten czas Księżniczka Hiacynta, a piękna, choć (również, jak to zwykle bywa) przebiegła i podstępna, Hrabina Bellafryga nie wykazałaby się swoimi zdolnościami (oj, nie brak jej talentów). Tak więc… nikt nie zostałby zamieniony w zwierzę i nie objadałby się nenufarami, nie doszłoby do spisku, niczyje wąsy nie zawisłyby na maszcie i nie byłoby też (a jakże!) romantycznej miłości. Krótko mówiąc, nie doszłoby do paru komicznych pomyłek, a tym samym nie mielibyśmy okazji przeżyć wraz z bohaterami tylu zaskakujących i pełnych humoru sytuacji. O tym, czy (jak to w bajkach) wszystko dobrze się kończy, niech Czytelnik przekona się sam. Na pewno nie pożałuje!

Książka – mogło wydawać się, że zbudowana jest na zasadzie – dawno, dawno temu. Jednak to nie do końca prawda. Autor idealnie wczuwa się w kanon opowieści zza siódmej góry nie powielając jednocześnie schematu takich opowiadań. Co zatem znajdziemy w książce?

„Dawno, dawno temu...” to przede wszystkim humorystyczna opowieść – studium wielu takich opowieści. Jest księżniczka i król, wredna i podstępna hrabina. Wszyscy tak jak być powinno – wedle wieku i wykształcenia. Jednak książka ta różni się od innych – jest pełna humoru i śmiechu, co sprawia, że warto po nią sięgnąć.

Autor obnaża kanony baśni i pisze nową opowieść, która wyróżnia się na tle innych bajek. Królewna jest inteligentna i szuka długo i wytrwale idealnego kandydata na męża. Król jest lekko mówiąc, mało inteligentny, nie przeszkadza mu to wygrać śmiesznej wojny. Hrabina chce być podstępna, a koniec końców źle kończy. Może wydawać się to dziwne, jednak taka historia daje niesamowity efekt.

Język – cięty i wciągający, sytuacje komiczne i straszne, zakończenie – zaskakujące. Polecam z czystym sercem.


Dawno, dawno temu...
Alan Alexander Milne

wydawnictwo Nasza Księgarnia

2007