Żyjemy z dnia na dzień i nagle zatrzymujemy się na moment, by spostrzec  "jak dawno to było", choć "to było tak niedawno". Jestem na 3 roku, a jeszcze pamiętam jakbym "miesiąc temu" była na pierwszym wykładzie...

Czasem chcemy by czas leciał szybciej. Ja miewam to przy sesji. Uwielbiam wtedy na końcu powiedzieć, że jeszcze 3 tygodnie temu chciałam być dokładnie w tej chwili. Ale nie lubię znów na końcu września stwierdzić, że za szybko minęły 3 miesiące wakacji, a ja jeszcze tylu rzeczy nie zrobiłam.

Dlaczego są różne sekundy i minuty? Dlaczego jedne są dłuższe inne krótsze? Czasem chcemy by jeden dzień, wieczór nigdy się nie kończył, by piękna minuta trwała całą wieczność...A wskazówki zegara - jak na złość - biegną wtedy dwa razy szybciej. A dlaczego chwila bólu cielesnego, choroby, gorączki, czy cierpienia duszy trwa i nie widać jej końca...?

Niestety nie możemy wpłynąć na to jak biegnie nasz czas. I choć bardzo chcemy, nie możemy zwolnić, albo przyspieszyć płynących chwil naszego życia. Możemy za to zastanowić się nad tym, w którym miejscu życia się znajdujemy? Jak przeżyliśmy tą "chwilę" przez którą podążaliśmy do obecnego miejsca? I jak chcemy przeżyć "chwilę" która nam jeszcze pozostała? Czy nadal w biegu, nie rozglądając się na nic, nie pamiętając o ważnych rzeczach? Czy może warto czasem się zatrzymać i dostrzec piękno dnia codziennego? Bo kto wie ile ich jeszcze zostało? Ile jeszcze sekund pozostało do wybicia naszemu zegarowi? Warto więc, jeśli nie wszystkie, to chociaż niektóre chwile przeżywać jakby były ostatnimi. A w pewnym sensie są. Bo są jedyne i niepowtarzalne. I później żyć mogą już tylko w naszej pamięci, do chwili, gdy wspomnimy "to było tak niedawno"...