Od dłuższego czasu przymierzałem się do wypowiedzi w tej sprawie,

ale jakoś czasu brakowało, jednak ostatnio oglądany wyczyn w tej

materii ze zmasowanym wyrzutem lepkiej materii, przełamał mój opór

psychicznej materii.

 

Otóż parę dni temu, podczas transmisji meczu rozgrywanego na Wyspach

Brytyjskich z udziałem polskiego bramkarza w drużynie o biało-zielonej

zebrze (na koszulkach), kamerzysta akurat najechał elektronicznym okiem

na naszego rodaka, który właśnie wybrnął z trudnej podbramkowej

opresji. Buźka na cały ekran telewizora, a bohater niniejszej scenki

oryginalnie zagrzewa się (wszak jesień) do sportowej walki plując w

obie łapawice i rozprowadzając organiczne śliniankowe płyny po

wewnętrznych powierzchniach materiału. Jakby tego było mało (przecież

jeśli jakieś damy oglądały mecz, to już zbierało im się na zwrotne

odruchy żołądkowe), to zaraz zawodnik zatkał jedną dziurkę narządu

węchu wierzchem przeciwległej dłoni okutanej w spostponowaną przed

chwilą rękawicę i pod wpływem nagłego wzrostu ciśnienia w komorze

nosowej, posłał gluta na murawę. Następnie powtórzył operację w

lustrzany sposób z drugim a naprzemiennym zestawem dziurka-dłoń. Gdyby

komuś wydawało się, że to koniec "uczty" dla oczu, to nasz dzielny

bramkarz zdążył zastosować tradycyjną (i najczęściej spotykaną) erupcję

narządu konsumpcyjnego - paraboliczne plucie w dal, kto wie, czy nawet

nie z wycharchem. I to wszystko trwało kilkanaście sekund. Można

powiedzieć, że realizator trafił w dziesiątkę - udokumentował ową

fabułkę od A do Z w wariancie bezskrótowym. Taka anatomia męskich

piłkarskich głównych a głowowych wypływów.

 

Jak przeciwdziałać takim obrzydliwym obrazom, tak w znaczeniu

filmowego przekazu, jak i braku etykiety? Jakie mogą spotkać szykany

piłkarza, jeśli na boisku jego szykany pozostawiają wiele do życzenia?

W tym momencie przypomniały mi się dolegliwości dotykające Finów w

ruchu drogowym. Otóż Fini (Finowie), jako bodaj jedyni wystawiają

mandaty w wysokości uzależnionej od zamożności, a dokładniej - od

dochodów. Znane są przypadki, kiedy za wykroczenie drogowe owi

Skandynawi (Skandynawowie; zresztą opinie są podzielone co do ich

przynależności do skandynawskiej rodziny) płacą niewyobrażalne (dla

większości właścicieli polskich fiacików) krocie. Zatem należałoby do

regulaminu gry w piłkę nożną (zresztą może do innych dyscyplin również)

wprowadzić kary za plucie na stadionach. W większości przypadków owe

obmierzłe ceremonie widujemy po indywidualnej akcji danego piłkarza,

który niezależnie od sportowych walorów zakończonej zagrywki,

najczęściej pod bramką przeciwnika), pozwala sobie na pozbycie się

swego gardłowo-ustego mililitrażu, czasami z nosowym wplotem. Czy to

takie męskie? Czy to domena naszych współczesnych stadionowych

wojowników? I najpewniej zdają sobie sprawę, że akurat miliony

kibicujących oczu, za pośrednictwem kamer, dokładnie widzą, co nasi

"bohaterowie" wyprawiają na boisku... Przecież widzą to ich żony,

dzieci, rodzice, znajomi, także trenerzy, a oni sami również to widują

w odtwarzanych relacjach. I co? Nic?! A im sławniejsi, im więcej

zarabiają, tym więcej charchają... I nikt im nie zwraca uwagi? A

media?Przecież to podstawa dobrego wychowania, już od przedszkola...

Poza elegancją jest również problem tarzania się w cudzych albo i we

własnych plwocinach. Wprawdzie na tak wielkich boiskach

prawdopodobieństwo mazistego wślizgu jest znikome, jednak wraz ze

zbliżaniem się do bramek gwałtownie ono rośnie, zaś dla bramkarzy

szansa utytłania się w owych wydzielinach jest całkiem spora (owszem,

najczęściej w... swoich).