Europejczycy żyją dziś dłużej a równocześnie obniża się wskaźnik dzietności.Obecnie w 29 krajach świata wskaźnik dzietności sytuuje się poniżej poziomu koniecznego dla podtrzymania ich populacji. W Unii Europejskiej problem ten jest wyjątkowo dotkliwy - w 12 państwach członkowskich wskaźnik dzietności nie osiąga poziomu potrzebnego do utrzymania stabilnego państwa.
Wielu ekspertów zastanawiało się nad stworzeniem właściwej definicji polityki rodzinnej. Według autorów raportu OECD „Babies and Bosses”, polityka przyjazna rodzinie to taka, która „umożliwia łączenie życia rodzinnego i zawodowego, zapewnia zasoby wystarczające rodzinie: dochód, usługi, czas na opiekę rodzicielską, uwzględnia dbałość o rozwój dziecka, ułatwia wybór między pracą a opieką, promuje równość płci w zakresie szans zatrudnienia, zabiega o zwiększenie dostępu do dobrych jakościowo usług opieki nad dzieckiem, proponuje finansowe wsparcie dla dzieci, a także rozwiązania, które pozwalają rodzicom skorzystać z urlopu w związku z opieką nad dzieckiem i uelastycznień oferowanych przez pracodawców w miejscu pracy, zachęca finansowo pary posiadające dzieci do uczestnictwa w rynku pracy oraz wspiera zatrudnienie osób bezrobotnych posiadających dzieci”
W ciągu ostatnich lat kraje europejskie zaczęły poruszać niektóre z tych najpilniejszych kwestii. Mimo że wiele z nich pozostaje w dużej mierze w zakresie obowiązków władz krajowych czy regionalnych, wymiar unijny stał się wyraźnie widoczny. Najbardziej oczywisty obszar działania stanowi w tym zakresie rynek pracy. W wielu krajach europejskich wskaźnik zatrudnionych osób dorosłych jest stosunkowo niski. Nawet dobrze skonstruowane polityki prorodzinne mogą być mało skuteczne, jeśli miejsca pracy nie są przyjazne rodzinie. Unia Europejska ma poważny problem z poradzeniem sobie z tym zjawiskiem. Wynika to z faktu, że Unia nie ma kompetencji w sprawie polityki rodzinnej. Unia ma kompetencje w sprawach zwalczania dyskryminacji kobiet w zatrudnieniu i na rynku pracy, przestrzegania równości szans kobiet i mężczyzn oraz w zakresie ochrony pracowników przed różnymi zagrożeniami w środowisku pracy. Korzystając z tych uprawnień, Unia wydała dyrektywy, które dotyczą urlopu wychowawczego i ochrony pracowników w ciąży oraz po urodzeniu dziecka i w okresie karmienia piersią. Jest to całość uregulowań prawnych Unii Europejskiej, które odnoszą się do tej kwestii, ale nie oznacza to, że państwa Unii Europejskiej nie mogą skoordynować swoich działań w ramach otwartej metody koordynacji. Obecnie jesteśmy na etapie, kiedy państwa Unii Europejskiej wypracowują swoje stanowisko w tym zakresie. Być może otwarta metoda koordynacji będzie dotyczyła również polityki rodzinnej. Będzie to zależało od politycznej decyzji Rady. Inna ważna nowość w podejściu wszystkich państw Unii Europejskiej przejawia się w tym, że zaczyna się dostrzegać potrzebę odwrócenia trendu niskiej dzietności w Europie. Dotychczas to nie było deklarowanym celem polityki. Teraz Komisja Europejska deklaruje wzrost dzietności jako cel polityki.