Po wojnie w Gruzji i potulnej reakcji na nią w Europie, Rosjanie już empirycznie sprawdzili, iż Unia jest „miękka” i posłuszna, teraz czas by była jeszcze „rozmyta” poprzez dalszą dezintegracje krajów 27-ki w myśl zasady Divide et impera. Nikt chyba nie sądzi, iż Rosja ze swoimi wielomilionowymi rezerwami nagle zaczęła liczyć każdy cent za każdy metr sześcienny gazu tłoczonego przez Ukrainę. Cel całego zamieszania jest zgoła inny.


 


Jest to kolejny krok w kierunku podporządkowania sobie naszych wschodnich sąsiadów poprzez pokazanie Europie, że każde państwo popierające lub wspierające normalizację na Ukrainę może się liczyć z konsekwencją mroźnej zimy bez gazu - „przy koksiaku”. To i tak już dawno w Unii się udało, bo tu już nikt nie śmie wspomnieć o Pomarańczowej Rewolucji (która poszła na marne), by nie narazić się "miśkom" z Kremla. Zbrojna inwazja na Gruzję też przeszła bez zgrzytu. Czas, więc teraz zwrócić państwa członkowskie przeciw sobie a jednocześnie namieszać na scenach politycznych poszczególnych krajów.


 


Ten konflikt jest kolejną okazją na prezentację europejskiej „solidarności energetycznej”, a raczej jej kompletnego braku. Przecież Niemcy nie będą się zastanawiać jak utrzymać dostawy do Bułgarii, tylko jak zachować poziom zaopatrzenia swojego kraju. Spójna polityka energetyczna nie istnieje i w najbliższym czasie pewnie nie powstanie. Musiałaby ona oznaczać np. odstąpienie przez Niemcy od projektu gazociągu bałtyckiego, co trudno sobie wyobrazić. Więc Unia Unią, ale jak co do czego to ratuj się, kto może.


 


Interesujące jest również to, jak przy okazji takich wydarzeń nagle pokazują się na firmamencie medialnym dawno niewidziane lub skompromitowane osobistości. I tak oto czołowy współtwórca naszego uzależnienia gazowego od Rosji – były premier Miller – w oczywisty sposób wyjaśnił nam wszystkim, że to wszystko przez tych Ukraińców i „UE nie może padać ofiarą ukraińskiej walki o władzę”. Dziękujemy mu za te światłe słowa. Szkoda tylko, że nie wspomniał, iż gdyby jego rząd nie blokował projektu gazociągu norweskiego to obecnie gazowe gierki Kremla obchodziłyby nas w o wiele mniejszym stopniu. Swoją drogą czy ten Pan kiedykolwiek odpowiedział za tę decyzję przed społeczeństwem?