Każdy ma jakieś wspomnienia, z dzieciństwa, z młodości, ze szkoły i z podwórka… Część z nich jest bolesna - pozwala na wyciągnięcie wniosków z pewnych doświadczeń, inne przeciwnie – budzą na twarzy uśmiech, prowokują do szaleństwa. Do napisania tego artykułu skłoniła mnie opowieść koleżanki z dawnych lat, która z małego miasta przeniosła się do wielkiej aglomeracji. Dzięki niej ukazał mi się obraz miasta, w którym mieszkańcy są jakby… martwi.

    Przypomnij sobie zakończenie pierwszej części filmu Resident Evil. Tak wiem, nie jest to arcydzieło sztuki filmowej, ale w scenie w której Milla Jovovich opuszcza budynek należący do korporacji Parasol upatruję najlepszego porównania dla obrazu współczesnej ludzkości. Otóż scena ta, poza główną bohaterką, nie ukazuje żadnej innej postaci. Jedynie ogromny, mówiąc delikatnie bajzel, w postaci rozbitych samochodów, zaśmieconych ulic, i pożarów w okolicznych budynkach. A teraz zwykły zjadaczu chleba zatrzymaj się na głównej ulicy swego miasta, i zastanów się, czy jest jakaś różnica?

    Człowiek choć żyw, umiera. Umiera pochłaniany przez lawinę codzienności. Co gorsze, lawina ta zbiera coraz to większe żniwo. Gdzie zatem szukać ratunku?

    Nasuwa mi się kolejny ciekawy przykład. Przypominasz sobie reklamę telewizorów Sony Bravia? Tę nagraną na ulicach San Francisco, gdzie ze szczytu jednej z tamtejszych ulic, zostaje zrzucone 250 tysięcy kolorowych piłeczek „kangurków”. W moim odczuciu niesamowite zjawisko – gra kolorów, różnorodność, spontaniczność…

    Do czego zmierzam w tym porównaniu? Wyobraź sobie teraz, że te „kangurki” to ludzie, uśmiechnięci, życzliwi sobie… Sfera marzeń? Niekoniecznie, i dobrze o tym wie każdy z nas.

    No dobra, ale przecież miało być o wspomnieniach. Otóż praktycznie każde z nich może być zalążkiem wspomnianego już kangurka. Wywołując na twarzy uśmiech, miłe wspomnienie zmienia szarego człowieka w kogoś więcej. I właśnie to określa jego wartość. Paradoksalnie, dzięki wartości wspomnień, my sami stajemy się bardziej wartościowi. A to wszystko razem, nadaje życiu właściwy kurs…