Holoubek urodził się 21 kwietnia 1923 roku. Debiutował rolą Charysa w "Odysie u Feaków" w Starym Teatrze. Widzowie znają go przede wszystkim jako odtwórcę roli Konrada z „Dziadów” Adama Mickiewicza w reżyserii Kazimierza Dejmka. Holoubek  występował w teatrach krakowskich, katowickich, warszawskich. Zagrał też w około 50 filmach, m.in. w "Salcie" i "Lawie". W latach 1972-1982 pełnił funkcję dyrektora Teatru Dramatycznego w Warszawie (odwołany po wprowadzeniu stanu wojennego). Po 13 grudnia 1981 roku złożył mandat poselski, w latach 1989-91 był senatorem RP, reprezentującym obóz posierpniowy. Profesor warszawskiej Akademii Teatralnej, od 1996 r. dyrektor Teatru Ateneum.

Holoubek był "aktorem intelektualnym", zdystansowanym, o którym pisano, że "należy do owej rasy aktorów, którzy zawsze grają tylko siebie, a których nigdy nie ma się dosyć". Do legendy teatru polskiego przeszły jego role, które zagrał po przeniesieniu się ze Śląska do Warszawy w 1958 r., kiedy to wcielił się m.in. w role sędziego w "Trądzie w pałacu sprawiedliwości" Bettiego oraz Goetza w "Diable i Panu Bogu" Sartre'a. Jak mówi Tadeusz Konwicki, Holoubek "zagrał wówczas kilkanaście ról tak genialnie i tak ostatecznie, że można żałować, że wideo nie przyszło do Polski wcześniej". Ze sceny przemówił jak współczesny inteligent. Za pomocą roli wypowiadał "swój pogląd na świat, na życie, na moralność". U Holoubka zawsze "słowo jest produktem myślenia".