Do napisania tego artykułu zainspirowała mnie jednak z czytelniczek mojej książki „Truskawkowy Milioner” (www.robertmaicher.pl ), Pani Daria Główczyńska: 29letnia koordynatora ds. rekrutacji.

W E-Mail’u, który do mnie wysłała, napisała m.in.:
„Zawsze chciałam być bogata, choć nie przyznawałam się do tego, ani przed ludźmi ani przed sama sobą, gdyż w moim otoczeniu, bycie
''materialistką'' było bardzo piętnowane.(…)”

Wcale się nie dziwię Pani Darii
W kulturze polskiej, mocno zakorzenionej w chrześcijaństwie, (sam jestem osobą wierzącą i praktykującą), słowo „bogactwo” ma już jakiś taki nie do końca pozytywny wydźwięk. Zapomina się, że wierny sługa i wybraniec Boży, Abraham, był na tamte czasy kimś, kogo dziś nazwano by milionerem. O tym dopiero musiałem sam przeczytać, gdyż w szkole, czy to na j.polskim czy religii uczono nas tylko o Franciszku z Asyżu, który w 1208r. oddał wszystko potrzebującym, a sam z własnej woli stał się żebrakiem.

Ciągle pokutuje w naszym społeczeństwie doktryna, na szczęście nieistniejącego już systemu polityczno-gospodarczego w Polsce, iż „prywaciarz” to kombinator, złodziej, oszust i wróg klasy robotniczej.

Dziś zamieniono słowo „prywaciarz” na „przedsiębiorca”, albo zamiennie używa się słowa „biznesmann”. Nie zmienia to jednak samego sposobu ich spostrzegania i negatywnego stosunku do nich., o czym napisała do mnie Pani Daria. Jeżeli się dorobiłeś, to albo na jakiś przekrętach albo na czyichś plecach, nie płacąc swoim pracownikom – słyszę to każdego dnia! Czasami można usłyszeć jeszcze bardziej bujne opisy: bogaci są niczym wampiry; piją krew innych i ich bez skrupułów wykorzystują.

Czy aby na pewno tak jest?
Proponuję zaznajomić się z historią ekonomii i książką np.: „Wielcy Ekonomiści” Robert L.Heilbroner’a. Wynika z niej jednoznacznie, że jeszcze nie tak dawno każdy człowiek był na swoim, czyli zgodnie z obecnym nazewnictwem: był jednoosobową osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą. Czyli co, kiedyś wszyscy byli prywaciarzami, czyli złodziejami? Wątpię w to stanowczo!

Przed wielkim boomem przemysłowym, przed pierwszymi fabrykami, każdy prowadził swój mały lub większy biznes. Był kowal podkuwający konie, był rolnik sprzedający swoje plony, był dekarz przykrywający dachy. W drugiej wiosce był chłop, który woził ludziom na swoim wozie drewno, które w pobliskim lesie ciosał i sprzedawał drwal. Panie domu na targu sprzedawałaby jajka, kury i wypiekane placki. Tym oto sposobem, wyłączając króla i jego służbę, wszyscy byli na swoim.