W swej najnowszej kreacji aktor po raz kolejny ujmuje nas swoim komediowych urokiem. We wzruszającej opowieści o tym, że czasem wszystko jest dozwolone i nigdy nie jest za późno, by w pełni cieszyć się życiem partneruje mu Morgan Freeman. Nicholson gra miliardera. Ze śmiertelną chorobą „ na barkach” wyrusza z kolegą ze szpitalnego łóżka na przejażdżkę, z listą życzeń do zrobienia przed śmiercią. Odbywa podróż życia, na którą z powodu swojego wiecznego zapracowania nigdy nie miał czasu.

To dobry moment, by przyjrzeć się bliżej 50- letniej wędrówce rekordzisty po salach kinowych, jeśli chodzi o ilość Złotych Globów i nominacji do Oskara za Najlepszą Rolę Męską. Charyzma i silna osobowość aktorska powoduje, że każdy film z jego udziałem kreśli rysę, smugę jego specyficznego i charakterystycznego usposobienia.
               

W każdej dekadzie tworzył kreacje stanowiące punkt odniesienia dla innych aktorów i przywoływane przez znawców kina. Od swojego debiutu w 1958 roku, w filmie Rogera Cormana “Cry Baby Killer”. Jednak dopiero drugoplanowa rola w filmie “Easy Rider” – kultowym dla wielu a opowiadającym o poszukiwaniu wolności i indywidualizmu dwóch wyalienowanych młodych idealistów - przyniosła mu sławę i pierwszą nominację do Oskara. Już od samego początku kreował postacie, które charakteryzowały się specyficznym “nicholsonowym” neurotycyzmem, pewnością siebie i nonszalancją. Trzeba zaznaczyć, że Jack to także scenarzysta i reżyser – między innymi “The Trip” czyli podróży po LSD, a także do “ Drive, he said” oraz “Dwóch Jak'ów”. Już w 1970 roku czyli rok po pierwszej nominacji do Oskara znowu zachwyca krytyków w filmie “Pięć łatwych utworów” – tym razem pierwszoplanową rolą. Już wiadomo było, że mamy do czynienia z wybitnym aktorem – charakterystycznym, nieobliczalnym na ekranie i jednocześnie w życiu prywatnym. Jego kariera nabiera tempa w 1973 roku kiedy to za rolę w filmie: “Ostatnie zadanie” Hala Ashby'ego otrzymuje Nagrodę dla Najlepszego Aktora w Cannes, nagrodę BAFTA oraz kolejną nominację do Oskara i do Złotego Globu. Rok później powtórzył sukces w filmie dobrze nam znanego Romana Polańskiego - “Chinatown” – i zdobywa pierwszy złoty Glob.