subtelności ukryte między słowami,

w przekonaniu, że jesteśmy psalmem,

hymnem dziękczynnym, pochwalnym,

i prośbą o więcej siebie razem
mieszkamy we wspólnym marzeniu,

mówimy zapachami i dotykami

kondensujemy w sobie istnienie

zrastamy się z sobą, stwarzamy
odpoczywamy stając się oddechem,

poruszamy dni i noce,

wypełniamy przestrzeń spoczynkiem

a nasz cień – dusza - jest tańcem
Wojtku, nie musisz się bać,

śmierć, w pewnym sensie, już nas odnalazła -

nie ma już mnie, nie ma Ciebie

chronię Cię przed nią w sobie, ukryta w Tobie, ja