Ważny egzamin jest jedną z sytuacji, podczas której dość łatwo jest ulec uczuciu zdenerwowania, a nawet strachu.
Każdy z nas inaczej reaguje na egzaminacyjny stres, różne są też u nas jego symptomy:

- mamy płytki i przyspieszony oddech, drży nam głos;

- zasycha nam w ustach, sztywnieje twarz;

- trzęsą nam się ręce, nie wiemy co z nimi zrobić;

- czujemy potrzebę schronienia się przed wzrokiem egzaminatora.
Często nie zdajemy sobie sprawy, że symptomy naszego zdenerwowania nie są wcale tak widoczne, jak się nam wydaje.
Na specjalistycznych szkoleniach za zakresu autoprezentacji prowadzone są warsztaty z wykorzystaniem kamery, podczas których nagrywane jest nasze wystąpienie. Często, oglądając i analizując film z tego wystąpienia nie zauważamy u siebie oznak zdenerwowania czy strachu, które wydają się nam nie do ukrycia. Co więcej, zazwyczaj relacje innych uczestników również nie potwierdzają naszych obaw lub wskazują na inne problemy, których wcześniej nie byliśmy świadomi.
Znaczne emocje, ale takie które nie przekraczają poziomu, gdy stają się dla nas bardzo uciążliwe, czy irytujące dla komisji mają pozytywne działanie.
Mobilizują nas między innymi do należytego przygotowania się do egzaminu, w jego trakcie poprawiają naszą koncentrację i możliwości intelektualne oraz powoduję, że jesteśmy dobrze postrzegani przez egzaminatora, jako osoba zainteresowana tematem, zaangażowana - jako entuzjasta.
Wydaje się, że łatwiej jest zmniejszać emocje przy ich nadmiarze, niż je wyzwalać u tych, którzy są z natury chłodni. Brak emocji tworzy nudę. Poza tym, takie osoby mogą zostać posądzone przez egzaminatora albo o brak zaangażowania, albo o zbytnią pewność siebie.