Chodzi o coś dużo bardziej przyziemnego – przez to łatwego do zapomnienia. O coś, co dla większości z nas istnieje i sprawdza się „od zawsze” – a co ma zaledwie 35 lat…
Robimy zakupy w supermarkecie; kasjerka przesuwa towary nad specjalnym okienkiem i kasa automatycznie sumuje ceny kolejnych zakupów. Uważamy to dziś za coś oczywistego i naturalnego. Nie zdajemy sobie sprawy, że stoimy wówczas oko w oko z jednym z najdonioślejszych wynalazków – kodem kreskowym - który zrewolucjonizował współczesny handel, eliminując mnóstwo pomyłek człowieka i w zdecydowany sposób skracając i upraszczając obsługę. Obsługę nie tylko kas: wprowadzona do pamięci komputera informacja jest bowiem również wykorzystywana do sterowania zaopatrzeniem magazynów i innych ważnych przedsięwzięć logistycznych. Nie wiemy też najpewniej, że po raz pierwszy w dziejach operacja taka została 26 czerwca 1974 roku wykonana w domu towarowym Marsh w Troy, w stanie Ohio, zaś kupowanym towarem była guma do żucia "Wrigley's".
Historia kodu, za pomocą którego można w systemie pionowych kresek ukryć – i udostępnić do elektronicznego przetwarzania komputerom – wiele informacji o dowolnym przedmiocie (cenę, nazwę producenta, kraj i datę produkcji itp.) liczy sobie jednak w sumie już lat 75. Już bowiem w 1932 roku niejaki Wallace Flint napisał na Uniwersytecie Harwardzkim pionierską – jak dziś oceniamy - pracę magisterską na temat automatycznych punktów kasowych w supermarketach. W sześć lat później Joe Woodland i Berny Silver rozpoczęli badania nad technicznym aspektem odczytu i kontroli cen artykułów żywnościowych w handlu. W roku 1959 - Girard Feissel zgłosił w amerykańskim urzędzie patentowym wniosek o sposób kodowania cyfr od 0 do 9. W 1970 roku producenci i handlowcy z USA i Kanady utworzyli stowarzyszenie na rzecz jednolitego kodowania towarów. Jeszcze w sześć lat potem, w roku 1976 opracowano pierwszy kod kreskowy, pozwalający zapisywać nie tylko cyfry, ale i litery - Code 39. Od roku 1998 funkcjonuje na świecie jednolity system takiego znakowania.
Jak to działa? W trakcie czytania kodu światło z czytnika jest odbijane przez jasne paski, a pochłaniane przez ciemne. Światło odbite od przerw powoduje powstanie słabych sygnałów elektrycznych, brak odbicia – czyli kreska czarna - generuje sygnały silniejsze. W zależności od grubości kresek różna jest długość trwania poszczególnych sygnałów. W wyniku tego powstaje ciąg sygnałów elektrycznych o różnym natężeniu i różnej długości. Jest to tylko nieznacznie bardziej skomplikowane od zasady działania alfabetu Morse'a; a odegrało w naszym życiu tak doniosłą rolę…