Nie poszłam na wybory. Nie poszłam, bo nie miałam na kogo głosować. Według mnie wszyscy politycy zgłosili swą kadencję po to tylko, aby napełnić swe kieszenie i konta nie złotówkami, a pięknym, pachnącym euro. Nie dziwię się im w sumie, każdy z nas jak tylko ma szanse na awans (= większe pieniądze) korzysta z niego. Czemu więc nie oni? Zarabiają miliony, czemu by nie zarabiać większych milionów?

Nie było nikogo, na kogo mogłabym głosować. W spotach reklamowych jak zwykle podają wszędzie tę samą kiełbasę przedwyborczą, uśmiechają się a jak przyjdzie co do czego, rozkładają ręce.
Babka chcąc zwiększyć frekwencję wciska mi do ręki ulotkę z pewnym otyłym panem ze śmiesznym uśmiechem i mówi, że jeśli nie zagłosuję to będzie grzech, bo napisane jest, aby oddać głos zgodnie ze swym sumieniem. Moje sumienie nakazuje mi: nie glosuj, jeśli nie wiesz na kogo!!! W sumie, nie oddanie głosu jest w pewnym rodzaju oddaniem go…

Inna starsza pani znów wciskając mi ulotkę w dłoń mówi abym ją przeczytała i pomyślała o przyszłości. Odpowiadam, że polityka to nie jest to, co mnie interesuje najbardziej itd., w odpowiedzi słyszę skrzeczący głos: to nie trzeba się interesować, to trzeba być patriotą!

Czyli: zakreśl krzyżyk byle gdzie ale zrób to!

Tak więc, nie poszłam do urny. Mogę się z tego grzechu wyspowiadać, mogę nawet podyskutować o tym moim grzechu z księdzem. Nie jestem też patriotą, choć regularnie jako jedyna w bloku wywieszam flagę na święto narodowe oraz czytam często książki historyczne.

Może i nie mam do końca racji, ale robiąc coś, zawsze staram się robić to świadomie…