Czy kiedykolwiek zadajemy sobie pytanie: jakie jest życie w więzieniu ? Jak wygląda świat zza krat i jak zmienia się człowiek przebywając w tym środowisku? Pewnie nie – bo i po co. Pytania powyższe się nie pojawią, gdyż uważamy, że ludzie siedzący w więzieniu zasługują na to. Popełnili przestępstwo, zostali złapani, osądzeni i ponoszą słuszną karę – nie ma o czym dyskutować. Punkt widzenia zmieni się jednak, gdy sięgniemy po „Mury Hebronu” Stasiuka, która jak żadna inna ukazuje nam więzienny świat.
W zbiorze tym mamy dwanaście opowiadań, z których jedenaście to krótkie formy oraz jeden tekst znacznie dłuższy oraz znacznie różniący się od pozostałych – „Opowieści jednej nocy” – gawęda stałego bywalca zakładów karnych.
Krótkie opowiadania pisane są w sposób bardzo poetycki – z dużym kunsztem i łatwością. W nich w pełni ujawnia się talent Stasiuka, jego umiejętności pisarskie, które czynią go jednym z najlepszych współczesnych pisarzy polskich.
Towarzyszymy zamkniętym w celi przy parzeniu mocnej kawy, przyglądamy ich wielogodzinnym spacerom, poznajemy cweli, w końcu nawet przysłuchujemy się ich nocnym pojękiwaniom, towarzyszącym codziennej masturbacji. Widzimy „wyduszanie” zeznań przez klawiszy, więzienne bójki i zemstę na policjancie, który odsiadywał wyrok. Oglądamy więźniów w wychodku, słyszymy grypserę. Powyższe wydarzenia nie zdarzają się w normalnym świecie - mogą więc zgorszyć - to jednak tym razem trudno o jakikolwiek niesmak, bo autor przedstawia wszystko z potężną wirtuozerią pióra, która z obrzydliwych obrazów tworzy fascynujący ciąg zdarzeń.
Natomiast sprawa „pięknego języka” ma się wręcz odwrotnie z "Opowieścią jednej nocy". Tu występuje esencja brutalności i wulgarności. Historia całego życia recydywisty, opowiadana młodemu „koledze spod celi”. Ciężko tu znaleźć piękno i subtelność, za to roi się od różnego rodzaju fragmentów „dla dorosłych”. Wylewająca się z tego opowiadania esencja więźnia przytłacza słuchacza. Pojawia się pytanie: czy ten młody więzień też pójdzie w ślady recydywisty? Czy on także zmieni się po pobycie w celi? Czy więzienie to resocjalizacja – powrót na dobrą drogę czy przystanek w dalszej działalności? Książka ta stawia pytania, na które chyba do dziś nie ma odpowiedzi.