To tylko niektóre zniszczenia, które przyjdzie konserwatorom usunąć. Ruszają prace konserwatorskie przy fasadzie Gmachu Głównego Politechniki Gdańskiej. Potrwają do końca roku.
Gmach Główny oddano do użytkowania w 1904 roku. Dziś fasadę zasłoniły już rusztowania. Fachowo rzecz nazywając, konserwatorzy rozpoczęli pracę przy frontowym ryzalicie trójdzielnym wraz z portykiem elewacji wschodniej Gmachu Głównego PG. Ryzalit to pionowy występ w murze. W przypadku politechniki nazwano tak środkową, wysuniętą do przodu część elewacji frontowej Gmachu Głównego. Trójdzielny, gdyż ten fragment elewacji składa się z trzech widocznie wyodrębnionych pionowych części. Portyk zaś to wejście główne, wysunięte i zadaszone, z ozdobnymi elementami. Cała powierzchnia ryzalitu to 1075 m kw. Długość elewacji objętej renowacją (po obrysie) – 32 metry bieżące.
Przez sześćdziesiąt powojennych lat eksploatacji, elewacje budynku nie były przedmiotem kompleksowych prac konserwatorskich i naprawczych. Do prac projektowych i budowlanych związanych z rewitalizacją Gmachu Głównego przystąpiono w roku 1998. Pierwszy etap prac zakończył się w kadencji 2003-2008. Kolejny okazał się niezbędny. Dlaczego?
– Z powodu niedokładnie wykonanych napraw po zniszczeniach wojennych, zachodzących reakcji z powodu zanieczyszczeń ptasimi odchodami, zwłaszcza w wyższych partiach elewacji, zachodzi obawa, że naruszone kamienne i metalowe elementy mogą runąć – motywuje dr inż. arch. Krzysztof Szarejko, architekt politechniczny.
Szczególnie poważnie zniszczona jest kamieniarka z powodu kruchości piaskowca i jego podatności na pękanie.
Prace konserwatorskie pochłoną ponad 600 tys. złotych.
Gmach Główny, zlokalizowany w sercu kampusu politechnicznego, wpisany jest do rejestru zabytków. W 2005 roku Politechnika Gdańska zdobyła tytuł „Zabytek zadbany” w konkursie Generalnego Konserwatora Zabytków.