Tytuł mówi za siebie – akcja rozgrywa się tuż po śmierci wielkiego marzyciela, jakim był Don Kichot. Spotykamy Sanczo Pansę, który musi na nowo nauczyć się żyć – już nie jako wierny giermek, ale jako wolny człowiek. Widzimy najbliższych Don Kichota, którzy opłakują jego śmierć. Obserwujemy reakcję na tę smutną wiadomość społeczności wiejskiej, która miała za sąsiada tego niegroźnego wariata.
Co się okazuje? Oprócz tego, że świat kręci się dalej nawet bez zwariowanego szlachcica wszystko ulega degradacji. Ludzie, którzy kiedyś cicho śmiali się z upodobań do walki Don Kichota z wiatrakami, teraz sami zaczynają to robić. Rodzina szlachcica pogrąża się w marzeniach, które powodują utratę przez nich większości majątku. Jedynie Sanczo Pansa szybko dostosowuje się do normalnego życia – uczy się pisać i czytać; zagłębia się w filozofię i tworzy swój własny pomysł na świat i jego funkcjonowanie.
Andrés Trapiello napisał powieść, w której rzeczywistość miesza się wyraźnie z marzeniami bohaterów. Idealnie oddaje klimat pierwotnej powieści o błędnym rycerzu – czy to w języku, czy w sytuacjach. Najciekawsze jest jednak to, że idealnie oddaje całe nasze życie – bo przecież każdy z nas ma coś z Don Kichota.


Polecam.