Na stronie internetowej gazety „Studio Opinii” można odnaleźć krótki acz niezwykle interesujący felieton autorstwa Jana Hermana zatytułowany „Mam trzy latka”. W tekście tym autor, sądząc po tym co pisze, człowiek wiekowy i doświadczony, kreśli wizję konfliktu pokoleń czy może ściślej braku porozumienia pomiędzy ludźmi w jego wieku, a dzisiejszymi trzydziestolatkami. Moim zdaniem jest to wizja błędna.


 


Lekceważenie wobec głosu ludzi, którzy widzieli i przeżyli więcej nie jest samo w sobie ani dziwne, ani specyficzne dla dzisiejszej Polski. To zjawisko stare jak świat światem i całkowicie normalne. Nie stanowi też dowodu na żaden poważny konflikt na linii dzisiejsi trzydziestolatkowie kontra ludzie od 60 roku życia w górę. Jako dość pilny i wciąż nie stary obserwator polskiego życia politycznego, mam zupełnie inne spostrzeżenia dotyczące konfliktu pokoleń, którego owszem jesteśmy świadkami. Konflikt ten jednak moim zdaniem, a wbrew opinii Hermana, toczy się na zupełnie innym froncie.


 


Polska poniosła w ostatnim czasie niepowetowane straty. Odeszli od nas: Leszek Kołakowski, Bronisław Geremek, Gustaw Holoubek, a w ostatnich dniach Marek Edelman...za to są z nami jacyś Mariusze Kamińscy inni Cymańscy, Drzewieccy, i bracia Kurscy też z nami są. W Maison Lafitte nie mieszka już żaden książę niezłomny, nie ma też paryskiej „Kultury”... są za to popłuczyny po „Rzeczpospolitej” i jacyś bodajże Semka i Wildstein czy jak im tam, mniejsza o nazwiska. Nie ma Jacka Kuronia i nie żyje polska lewica, za to jest jakiś Szmajdziński, Martyniuk i kilku innych.


 


Przyglądając się obecnej Polsce można łatwo zgodzić się z Janem Hermanem, że oto dzisiejsi młodzi ludzie nie chcą uczyć się od starszych. Można nawet mówić o konflikcie pokoleń. Z tymże, moim zdaniem, Herman myli się w ocenie przebiegu linii frontu tego konfliktu. Oto, ludzie których  uwagi Jana Hermana mogły by  rzeczywiście dotyczyć to przeważnie 40 i 50-latkowie. To oni w dzisiejszej Polsce nadają kierunki wydarzeniom. To do ludzi w tym właśnie przedziale wiekowym należy gros głównych stanowisk w polityce, biznesie, kulturze itd. To oni wprowadzili w Polsce obecne ramy funkcjonowania państwa, to oni decydowali i decydują o najważniejszych sprawach politycznych, gospodarczych, kulturalnych etc. To oni zajmują kierownicze stanowiska w naszym politycznym bagnie, w coraz bardziej zdemoralizowanym biznesie, czy coraz żałośniejszych mediach. Wreszcie to oni, po 1989 roku, doprowadzili do sytuacji, w której młoda osoba z za granicy nie jest w stanie uwierzyć w to, iż w Polsce A.D 2009 jakiś ksiądz postawił sobie pomnik za życia. To  również oni stoją za degrengoladą polskiej polityki do obecnego rynsztokowego poziomu. Jeśli dodamy do tego przebieg przemian gospodarczych, przeprowadzonych w sposób skrajnie liberalny (oni innego w ogóle nie uznają) to mamy pełen obraz pustki intelektualnej i moralnej obecnych 40 i 50 latków. Brak szacunku dla starszych o którym pisze Jan Herman, wynika z prostej konstatacji. Są słabsi więc możemy. Obecny polski mainstream kieruje się tym założeniem nie tylko wobec nestorów, ale także wobec innych słabszych grup co widzimy codziennie na ekranach naszych telewizorów w dowolnym programie gdzie występują politycy bądź dziennikarze. Ten lekceważący stosunek dotyczy także migrantów, bezrobotnych, młodych, obcokrajowców itd., itp. Urodzone i wychowane w PRL pokolenie średniolatków, tworzy dziwaczną klasę prawicowych neofitów, którzy zamknęli Polskę w intelektualnej bańce mydlanej i niestety nie chcą wypuścić. Ich ogląd rzeczywistości najlepiej oddają słowa piosenki zespołu „Łzy”: „to ja Narcyz się nazywam, przepraszam i dziękuję, ja tych słów nie używam” zdają się wołać do nas kolejni przedstawiciele mainstreamu średniolatków każdego dnia. Widać to dobrze również w polskiej prasie gdzie liczy się tylko interes przedsiębiorców, wskaźniki ekonomiczne oraz źle pojmowana tradycja narodowa przyczyniająca się niekiedy do takich negatywnych skrajności jak ksenofobia czy antysemityzm.