Temat jest może dość banalny, zgadzam się, lecz z rozmów ze znajomymi wynika, że nie dla wszystkich. Od niedawna rozpoczęłam swoją przygodę z obuwiem damskim potocznie zwanym szpilkami. Podziwiam wszystkie dziewczyny, które perfekcyjnie potrafią chodzić, a nawet biegać na obcasach. Czasami mam wrażenie, że one się wręcz w tych butach urodziły. A przynajmniej od najmłodszych lat w nich biegają. Chodzę sobie, chodzę i nachodzić się nie mogę. Dlaczego?
Stan naszych ulic woła o pomstę do nieba! Idę sobie chodnikiem, a tam dziura na dziurze. Żeby to tylko było w tych starszych częściach miasta, ale tuż koło centrum, obok serca naszej Legnicy można się spotkać z wyrwami głębokości kostki. Żeby tylko kostki! Czasem odnoszę wrażenie, że gdybym przypadkiem wpadła w taką dziurę to noga utknęłaby mi minimum po kolano. Gdy się tak chodzi i obserwuje, można porównać legnickie ulice do wiecznych rozkopów, wykopów oraz prac remontowych, których notabene tam nie ma i raczej nie będzie. Ciekawym miejscu w Legnicy jest nasza chluba – ul. Najświętszej Marii Panny. Niby wyremontowana, niby nowa, na pewno piękna. Ale co z tego jeśli ktoś zrobił ulicę nie dla ludzi, a dla samych siebie. Bo ma to przede wszystkim wyglądać, być zrobione według najnowszych trendów w budownictwie deptaków, a nie funkcjonalne. Przyznaję się bez bicia, gdybym tylko dorwała osobę, która wymyśliła tą kostkę brukową to przegoniłabym ją tak trzy do czterech godzin na 7 centymetrowych obcasach po Najświętszej Marii Panny. Może brzmi to jak groźba, ale naprawdę chodzenie po centrum Legnicy jest okropnie męczące. Już nie raz widziałam „stada” kobiet, które maszerują dziarskim krokiem po małych chodniczkach z płyty, które znajdują się na dwóch skrajnych bokach deptaka. Środkiem maszerują ludzie w szeroko pojętym obuwiu sportowym oraz młodzież w obuwiu obronnym potocznie nazwanym glanami. Rzadko się zdarza, żeby środkiem ulicy dumnie maszerowała kobieta nie bojąc się o swoje nogi.
Wiem, wiem moje słowa nic nie zmienią, ale mam nadzieję że kobiet, które mają podobne zdanie do mnie jest więcej. Może ktoś, kto ma zamiar wyremontować kolejne części miasta zastanowi się nad tym, by ulica była dla ludzi, a nie dla jako takiego wyglądu? W głębi duszy wierzę, że nastaną takie czasy kiedy będziemy się mogły, drogie Kobietki, spokojnie przechadzać naszym miastem nie łamiąc obcasów, nie martwiąc się o swoje stopy, które są obolałe po jednorazowym przejściu naszej ukochanej ulicy.