Ludzi możemy podzielić na dwie kategorie: tych, którzy konsekwentnie idą za głosem swoich potrzeb i seks staje się dla nich czymś normalnym na co dzień i na tych, którzy usiłują walczyć ze swoimi pragnieniami, by ich miłość z partnerem była czysta. Zwykle takimi ludźmi kieruje obawa, by nie stać się niewolnikiem pożądania, które naprawdę uzależnia, jak narkotyk.

Człowiek, który podejmuje się walki ze swoim pociągiem do drugiej osoby, mając na celu postawienie fizyczności na marginesie, a skupienie się na wartościach duchowych staje niejednokrotnie przed bardzo trudnym wyborem. Szczególnie trudno opanować swoje odruchy, kiedy doszło do fazy pieszczot. Taka osoba, zdaje sobie sprawę, że źle czyni, ale jednak kieruje nim w środku przeświadczenie, że pieszczoty sprawiają mu przyjemność. I tu jest właśnie ta pułapka, która zrzuca na dno... bo idąc tą drogą posuwamy się coraz, coraz dalej. Takie zachowanie ma ewolucyjny wyraz, gdyż wraz z upływem czasu dochodzi dalej i dalej... Jednostka staje się rozdarta pomiędzy chęcią zachowania czystości, a pragnieniami, które nie dają jej spokoju. Prawie, jak bohater tragiczny, znany z lekcji polskiego.

W związku z powyższym pojawia się poczucie żalu i wyrzuty sumienia za każdym razem, gdy dojdzie do kontaktów cielesnych z drugą osobą. Mogą się wtedy pojawić pretensje do partnera o brak stanowczości w przeciwdziałaniu temu zjawisku. Ale nie łudźmy się, drogie panie, faceci to gatunek, który zazwyczaj nie odmówi, gdy chcemy, a jeszcze będzie nas prowokował do przyjemności fizycznych. Z drugiej strony nie ma, co się temu dziwić, takimi już stworzyła ich matka natura. Dlatego tak ważne jest nasze nastawienie do tego problemu. Bo jeśli facetowi zależy na nas i kocha nas naprawdę, to potrafi ujarzmić swoje żądze i cierpliwie czekać, aż przyjdzie właściwa pora. Jeśli dziewczyna będzie nieugięta, to nie można jej zmusić do czegoś wbrew jej woli.

Warto pracować nad swoim charakterem w tej dziedzinie, ponieważ związek oparty na namiętności szybko się wypala albo powoduje dużo negatywnych skutków ubocznych, tj. brak zaufania do drugiej osoby. Pokażę wam przykład z życia wzięty: para moich znajomych nie czyni sobie żadnych ograniczeń w kwestii seksualności i wytworzyła się już między nimi obawa o utracenie drugiej osoby, która wzbudza tyle pożądliwości w drugiej, że stali się chorobliwie zazdrośni o siebie i nie ufają sobie tak, jak powinno być w normalnym związku. Gdy partnerka obejrzała filmik na komórce, na którym jej chłopak uczył koleżankę walca, pokłóciła się z nim na imprezie 18-stkowej, miała do niego bezpodstawne pretensje, które nie trzymały się całości, a potem próbowała wzbudzić w nim reakcję płacząc przy wszystkich. Czy to nie jest chora sytuacja? Zazdrość w dużej ilości jest niezdrowa dla związku i powoduje głupią sytuację. Związek oparty w większej części na cielesności nie przetrwa także próby rozstania w wypadku, gdy osoby będą zmuszone rozstać się na jakiś czas, np. w sytuacji wyjazdu drugiej osoby na studia.