Na podstawie art. 1672 Kodeksu pracy każdy pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę, ma prawo wo korzystania z urlopu na żądanie.

Niezależnie od tego, czy jest to umowa o pracę na czas określony, czy nieokreślony, pracownik ma prawo do urlopu na żądanie. Jest jedno tylko zastrzeżenie – w danym roku kalendarzowym pracownik może wykorzystać tylko 4 dni takiego urlopu.

Każdy wykorzystany dzień urlopu na żądanie pomniejsza wysokość urlopu wypoczynkowego.

W przypadku, gdy pracownik pracuje u kilku pracodawców lub gdy pracownik zmienia pracę, wówczas łączna liczba urlopu na żądanie nie może przekroczyć 4 dni w roku niezależnie od liczby pracodawców, z którymi pracownik pozostaje w danym roku w kolejnych stosunkach pracy. W związku z tym informacja o wykorzystanym urlopie na żądanie musi znaleźć się na świadectwie pracy, tak aby nowy pracodawca mógł precyzyjnie określić liczbę przysługujących dni urlopu na żądanie.

Urlop na żądanie nie przechodzi na następny rok kalendarzowy. W przypadku niewykorzystania w bieżącym roku takiego urlopu, nie ma możliwości przejścia tego urlopu na następny rok. W następnym roku pracownikowi dalej przysługiwać będzie tylko 4 dni urlopu na żądanie.

Pracownik zgłasza żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu rozpoczęcia urlopu, informując przełożonego drogą służbową, zwyczajowym kanałem komunikacyjnym np. telefon, mail. Kodeks pracy nie reguluje kwestii tego, w jakim czasie pracownik musi zgłosić pracodawcy chęć skorzystania z tego urlopu. Oznaczać to może, że pracownik może powiadomić swojego pracodawcę o korzystaniu z urlopu na żądanie przed rozpoczęciem dnia pracy, a musi to zrobić przed zakończeniem dnia pracy.

Dla pracownika bardzo ważnym jest fakt, że pracodawca ma obowiązek przychylić się do żądania pracownika o urlop na żądanie. Pracodawca nie może omówić pracownikowi skorzystania z urlopu na żądanie w określonym przez pracownika terminie.