Raz ... i zakochujesz się, na początku napawasz się tym uczuciem... radość przepełnia twoje serce ... chcesz tylko Jego, nikogo więcej ... twoje myśli wypełnia jego obraz, marzenia o wspólnym życiu i różnych głupotach, niezwiązanych z rzeczywistością ... ale potem przychodzi rozczarowanie, bo on nie chce na Ciebie spojrzeć, co z tego, że rozmawiacie godzinami, zostaje Ci po nim tylko parę łez wielkich jak groszki wszechobecne na ubraniach ... kilka piosenek których słuchałaś, myśląc o nim, lecz teraz nie napełniają Cię nadzieją, ale powodują konwulsyjny płacz i nie masz co ze sobą zrobić ...


Dwa ... i zaczynasz z Nim być ... te wspólne chwile spędzone razem... wieczory przepełnione romantyzmem...miliony pocałunków i uśmiechów... wspólnych marzeń i przeświadczeń, że to nigdy się nie skończy, bo jak w jednej chwili można mówić, że jest się szczęśliwym, a w następnej negować wszystko co się powiedziało ??? ... i ta wielka niechęć i smutek, gdy trza się rozstać, ale jaka niepohamowana radość i szczęście, gdy Go widzisz ...i robisz wszystko, by to nigdy się nie popsuło, rezygnujesz z marzeń, by tego nie stracić ... rezygnujesz ze swojego być albo nie, z tak błahego powodu ... a on i tak myśli tylko o sobie ... aż w końcu ....


Trzy ... i On Cię zostawia ... i już nie masz sił uśmiechać się ... wszyscy mówią, że będzie dobrze, ale Ty w to nie wierzysz. ... starasz się żyć normalnie, ale czujesz tylko pustkę, nie masz co zrobić ze swoim wolnym czasem, bo nie widzisz już sensu w byciu dalej ...Twój świat się kończy, nie chcesz dla nikogo, ani dla niczego żyć ... z zapłakanymi oczami snujesz się po domu, czekając na jakikolwiek znak od niego, chociaż dobrze wiesz, że to już nigdy nie będzie miało miejsca ... starasz się uśmiechać sama do siebie, ale jest tylko gorzej...  nie chcesz Go znać, ale gdy tylko go zobaczysz, serce bije Ci mocniej i znów zaczynasz wierzyć, ze wszystko będzie dobrze ... Od dwóch miesięcy staram się żyć normalnie i nie myśleć o tym co było, szkoda, że nigdy mi na to nie pozwalasz...