Już 14 lutego kolejne szaleństwo zwane walentynkami. „Ciekawe” święto, żywcem ściągnięte z USA. Nazwa tego święta pochodzi od imienia św. Walentego, patrona zakochanych. Tego dnia kwiaciarnie przeżywają oblężenie, z półek supermarketów znikają czekoladki oraz bombonierki w kształcie serc i tandetne maskotki, jakieś tandetne miśki. Jednym słowem biznes się kręci i to bardzo dobrze. Duże sieci handlowe żyją według ściśle określonych schematów. Na początku roku mają okres przestoju, wiadomo wszyscy są bez pieniędzy i odpoczywają po sylwestrze. Byle do walentynek. Już na początku lutego w sklepach pojawiają się serduszka, czekoladki i inne gadżety. Sieci komórkowe zaczynają promować darmowe rozmowy z ukochaną osobą, jednym słowem szał. Od kilku lat nową tradycją w Polsce są premiery komedii romantycznych. Fabuła tych filmów jest banalna, co roku ci sami aktorzy (Maciek Zakościelny rządzi!) i o dziwo publiczność dopisuje. Wychodzi na to, że Polacy lubią oglądać związki idealne i patrzeć na historie wyssane z palca. Czysta komercja.

Walentynki do Polski przywędrowały z zachodu na początku lat 90. Pamiętam jeszcze jak w szkole podstawowej zaczęto praktykować tradycje przesyłania kartek w kształcie serca ze śmiesznymi wierszykami miłosnymi. Łatwiej wyrazić swoje uczucia pisząc niż wyrażając je osobiście w cztery oczy. Nie mam nic przeciwko wysyłaniu kartek, dla mnie jest to zapomniany w dobie listów elektronicznych, smsów, komunikatorów sposób wyrażania uczuć. Zawsze można wymyślić ciekawy wierszyk, a nie wysyłać hurtowo durne smsy. Jak dla mnie sama data wypadającego święta jest dziwna. Przypada ona w środku zimy, jest to okres, kiedy za oknem pada śnieg, jest zimno, szaro i wszystkim brakuje słońca. A wyrażanie miłości powinno się kojarzyć z inną otoczką. W dzisiejszych czasach wielu ludzi zapomniało o święcie zakochanych zwanym potocznie Nocą Kupały lub Sobótką. Wypada ono w nocy z 23 na 24 czerwca, to wtedy właśnie zaczyna się lato. Ta noc jest najdłuższą w cały roku i od zamierzchłych czasów była uważana za noc wyjątkową, magiczną. Jak dla mnie idealny czas na spędzenie wieczoru z ukochaną np. przy ognisku lub na biwaku. Zawsze można wybrać się na poszukiwania kwitnącego kwiatu paproci, który będzie przynosił szczęście. Zastanawiające jest także promowanie święta pochodzącego z zachodu przez nauczycieli i dyrektorów szkół. To oni powinni stać na straży tradycji i przypominać, że Polacy mają swoje własne tradycje i nie muszą zrzynać od naszych dobrych przyjaciół z USA. Nie możemy dawać się karmić komercyjną papką z zachodu. Powinniśmy wyrazić w jakiś sposób sprzeciw i promować nasze tradycje związane z Nocą Kupały. Ja na znak strajku nie kupuję żadnych kwiatków oraz nie wysyłam durnych smsów! To jest taki mój skromny sprzeciw, bunt. W czerwcu o czymś pomyślę. Trzeba być oryginalnym!