Akcja powieści toczy się w Niemczech i we Francji. W niewielkim miasteczku pojawia się buddyjski mnich ubrany tradycyjnie tylko w habit i sandały. Jest przerażony, a na jego głowie widoczne są świeże rany. Mimo starań nikomu nie udaje się go zatrzymać ani niczego dowiedzieć. Śledczy podążający jego śladem trafiają do buddyjskiego klasztoru w Niemczech. Okazuje się, że jego mieszkańcy zamieszani są w handel ludźmi. Sprawę prowadzi skłócona z życiem policjantka.
Bottini nie jest kolejnym z serii trzepaczy starej – wysłużonej powieści kryminalnej. Już od początku stara się zaskoczyć czytelnika. Przede wszystkim tematem – handel ludźmi – w dodatku powiązanym z Tybetem i mnichami (może to forma zwrócenia uwagi na problem Tybetu?). Nie to jednak świadczy przede wszystkim o wysokiej klasie powieści. Tym, co czyni ją niezwykłą, jest postać pani detektyw.
Skłócona z życiem (rodziną, przełożonymi), z dużym problemem alkoholowym oraz innymi zawiłościami życia, postanawia rozwiązać sprawę do samego końca. Bottini, bardzo podobnie do Mannkella, próbuje postawić diagnozę współczesnego społeczeństwa i jego problemów. Co nie tak jest z nami, że codziennie dochodzi do tylu zbrodni? Czy warto zamykać granice przed przybyszami ze Wschodu? Czy to nie dzięki takim działaniom kwitnie handel ludźmi? To tylko niektóre z pytań, nad którymi zastanawia się pani detektyw – niejako porte parole autora.
Doskonały język oraz narracja, która niekiedy jednak zdecydowanie utrudnia nam zrozumienie danego wątku, dodają tylko „Morderstwu w znaku Zen” dodatkowej pikanterii oraz atutów, by tę książkę mieć w swojej biblioteczce.
Czy będziecie do niej wracać? Nie sądzę, jednak warto przeczytać coś, co w małym stopniu, ale jednak, zmienia sposób patrzenia na literaturę kryminalną. Bo jak udowadnia Bottini, może ona być w znaku zen.
Morderstwo w znaku zen

Olivier Bottini

Wydawnictwo dolnośląskie

2008-08-11