Akcja powieści osadzona jest w Wenecji w roku 1862. Na pokładzie parowca kursującego pomiędzy Triestem a Wenecją znaleziono ciało cesarskiego oficera, a obok zwłoki zgwałconej i uduszonej dziewczyny. Śledztwo ma wykazać, czy morderstwa te są ze sobą powiązane. Do akcji przystępuje lokalny detektyw, który nie jest dość opierzony w sprawach takiej wagi oraz ... Cesarzowa Sissi, która na własną rękę próbuje znaleźć mordercę i odkryć, jaka tajemnica się za tym kryje.


Życie wyższych sfer, intrygi oraz ciche romanse - to główne motywy powieści kryminalnych osadzonych w XIX wieku. Nie dziwi więc, że autor sięga po takie, a nie inne otoczenie i postaci. Osoba cesarzowej Sissi i słynny karnawał wenecki dodają akcji pikanterii i odgrywają ważną rolę w samych wydarzeniach. Inteligentna i skomplikowana zagadka detektywistyczna nabiera rumieńców.


Cóż innego można powiedzieć, gdy w sprawę badania morderstwa wkracza sama cesarzowa, a jej sposób bycia i działania odchodzą od znanego nam z podręczników kanonu lektur? Potajemne wyjścia poza rezydencję do miasta, spotykanie się z osobami z niższych sfer i wynikające z tego sytuacje. Dodatkowo język niepasujący zupełnie do cesarzowej oraz zachowania nie tyle komiczne, co straszne - lepiej być nie może.


Sam detektyw jest postacią bezbarwną, niemrawą i nie wiadomo czemu, puszczoną gdzieś bocznym torem. Koniec końców to on rozwiązuje zagadkę morderstwa, jednak jego zwycięstwo ani jemu, ani czytelnikowi nie w smak i radość. Być może jest to wynikiem pieczołowitości autora w tworzeniu postaci cesarzowej, jednak całość gatunku zostaje przez to zaburzona.
Dobrze prowadzona narracja i efektowna fabuła podnoszą jakość "Śniegu w Wenecji". Czy jednak warto po niego sięgnąć? Nie sądzę...


"Śnieg w Wenecji"

Nicolas Remin

Wydwnictwo Dolnośląskie

2008