Kwestia kary więzienia stanowi jeden z najbardziej ważkich problemów etycznych naszego stulecia. Rozpalające emocje argumenty da się wysunąć zarówno za jak i przeciw istnieniu tej kary. Sądzę jednak, że przy obecnym stanie wiedzy i poziomie kultury nie musimy i nie powinniśmy stosować tej kary.
Uwięzienie jako karę stosowano od niepamiętnych czasów. W dwudziestym pierwszym wieku jesteśmy jednak na tyle rozwinięci etycznie i intelektualnie, że większość osób może zdać sobie sprawę z powodów dla których powinno się zaprzestać stosowania tej barbarzyńskiej kary. Tym natomiast, którzy są, jak mawiają media, „starsi, gorzej wykształceni i z mniejszych ośrodków” chciałabym zwięźle przedstawić kilka argumentów przeciwko karze więzienia.
1. Kara więzienia nie jest niczym innym jak niewolnictwem w majestacie prawa. Co więcej, odbywa się w wyniku aresztowania, które nie jest niczym innym niż porwanie w majestacie prawa. Jak ludzi dokonujących porwań lub odpowiedzialnych za niewolnictwo wśród pracowników sezonowych można potępiać wyrządzając im dokładnie taki sam czyn…?
2. Kara więzienia jest nieskuteczna. Badania psychologiczne dowodzą niezbicie, że przestępca, dokonując przestępstwa, nie myśli o karze, bowiem nie bierze pod uwagę tego, że może zostać złapany, nawet jeżeli przestępstwo wcześniej planuje. Wysokość kary nie ma więc najmniejszego wpływu na odstraszanie od przestępstwa. Karę więzienia należy natychmiast zamienić na skutecznie egzekwowaną karę grzywny. Bowiem to od skutecznego egzekwowania zależy odstraszanie kary (niniejszym postuluję o przegłosowanie przez sejmie ustawy zmieniającej zapisy o obowiązku nieskutecznego stosowanie kar na zapisy o obowiązek skutecznego ich stosowania) .
3. Zdarzają się pomyłki sądowe. Karę więzienia często zasądza się niesłusznie. Osoba, która, mając 50 lat, odsiedziała 20 lat kary, już tych lat nie odzyska. Karę grzywny natomiast zawsze można zwrócić z odpowiednimi procentami.
4, Kara więzienia jest zwykłym aktem zemsty. Tymczasem człowiek prawdziwie etyczny nie zachowuje się w ten sposób. Kara nie ma za zadanie dawać upustu mściwości lecz resocjalizować. Ma naprawiać a nie pozbywać się kłopotu. Dlatego postuluję zamianę kary więzienia na zajęcia praktyczne dla przestępców, na których profilowaliby swoje kwalifikacje zawodowe tak, by pasowały one bardziej do rynku pracy. To wyjście z biedy i stworzenie ludziom z nizin społecznych perspektyw, a nie więzienie, zapobiega przestępstwom.