W dobie gospodarki wolnorynkowej przejawem troski państwa o ten ważny sektor rynku, jakim jest rynek nieruchomości, było uchwalenie przez Sejm w dniu 21 sierpnia 1997 r. Ustawy o gospodarce nieruchomościami.


Ustawa ta uporządkowała niemalże wszystkie zagadnienia dotyczące rynku nieruchomości, w tym sprawy związane z: podziałem i scalaniem, pierwokupem, wywłaszczaniem, zwrotem wywłaszczonych nieruchomości typu domy, działki i inne oraz ich wyceną. Nacisk położono na gospodarowanie nieruchomościami, których właścicielem jest skarb państwa oraz jednostki samorządu terytorialnego. Przede wszystkim jednak Ustawa uregulowała sytuację prawną osób obsługujących ten sektor gospodarki poprzez określenie, na czym polega działalność zawodowa w zakresie wyceny nieruchomości, zarządzania nieruchomościami i pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.

Nie są to zawody nowe, bowiem przecież i przed wejściem Ustawy w życie obsługiwały one rynek nieruchomości. Ustawa jedynie poprzez wprowadzenie systemu licencji stworzyła pewien wzorzec niezbędny do funkcjonowania tych zawodów. Działanie ustawodawcy nie było podyktowane chęcią ograniczenia dostępu do tych zawodów, a miało na celu zapewnienie wysokiego poziomu usług świadczonych przez osoby posiadające wysokie kwalifikacje. Wprowadzając licencje, państwo chroni interes podmiotów działających na rynku nieruchomości poprzez powierzenie obsługi tego rynku fachowcom posiadającym odpowiednią wiedzę i doświadczenie. Określenie, dla wszystkich obsługujących ten rynek, jednakowych zasad działania, standardów zawodowych oraz odpowiedzialności za ich nieprzestrzeganie stanowić powinno rzetelną podbudowę do dalszego rozwoju tego sektora gospodarki. Takie działanie państwa ma na celu zachęcenie potencjalnych inwestorów do zainteresowania się tym sektorem rynku i zwiększa bezpieczeństwo zainwestowanego przez nich kapitału. Doświadczenie zabrane w ciągu ponad 5 lat obowiązywania Ustawy wykazało konieczność dokonania w niej istotnych zmian, m.in. dotyczących działalności zawodowej. Zmiany te miały na celu podniesienie rangi zawodów obsługujących rynek nieruchomości, jak też umożliwienie im sprawniejszego działania. Ze względu na szeroki zakres zmian niemożliwe stało się wprowadzenie kolejnych nowelizacji. W związku z powyższym 28 listopada 2003 r. Sejm RP uchwalił Ustawę o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Po licznych perturbacjach związanych z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego, do którego Ustawę odesłał Prezydent RP, weszła ona w życie 22 września 2004 r. w międzyczasie likwidacji uległ Urząd Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. Kompetencje Prezesa UMiRM, m.in. w zakresie wydawania i kontroli licencji zawodowych, przejął Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej. Wszystkie przepisy regulujące działalność zawodową dotyczącą pośrednictwa w obrocie nieruchomościami ujęte w tym rozdziale odzwierciedlają aktualny stan prawny.