O ile sobie dobrze przypominam, to żyję w Państwie świeckim w którym powinien istnieć rozdział Państwa od kościoła.

Już od czasów średniowiecznych świat nie był przyjazny człowiekowi. Człowiek funkcjonował w społeczeństwie agrarnym. Ochronę jednostce zapewniało życie w grupie, a rodzina stanowiła najważniejszą i najmocniejszą strukturę społeczną.

Cud w kościele św. Antoniego: z pomocą Bożą, czy ludzką?

Może i nie Matka Teresa - bo kobietą nie jestem, ale tak można określić mnie jeszcze kilka miesięcy temu - teraz to się zmieniło, bo aby zrozumieć o co chodzi innym, potrzeba czasu na solidne zastanowienie i przemyślenia.

Mają swój własny świat, swoje marzenia i swój styl i mają nas. Dzieci gorszego Boga, często czytamy o nich w prasie, mijamy je na ulicy, ale jakże trudno jest nam zaakceptować ich potrzeby.

Jak być świadomym, współczesnym europejczykiem i jednocześnie zachować spokój chrześcijańskiego sumienia?

Bumerang - to słowo klucz. Bumerangiem jest temat, który ponownie wrócił na pierwsze strony gazet, pierwsze news-y, pierwsze komentarze - nie ukrywam także się do tego dołączam. Bumerangiem są komentarze po wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.

Ludziska rozmaite rzeczy wymyślają, aby uznać ich za oryginały, aby natłuc kasę oraz aby być sławnymi gwiazdami lub przynajmniej sławnawymi gwiazdkami.

Tym razem przystępuję do recenzji filmu, który dawno juz przestał być nowy, nigdy też nie stał się sławny.

W czasie modlitwy każdy muzułmanin, musi obmyć w wodzie swe stopy, dłonie, głowę i kark. Buddysta stara się okazać wdzięczność Buddzie za jego nauki. Z kolei chrześcijanie upamiętniają narodziny i zmartwychwstanie Jezusa. Wszyscy jesteśmy różni.