Moje spostrzeżenia na temat homoseksualizmu i tolerancji w naszym kraju i nie tylko

Homoseksualizm jest ostatnio bardzo modnym i jak zawsze kontrowersyjnym tematem. Jedni mówią, że to choroba, dewiacja, a inni, że styl życia.

Krótkie hasło – „Odkrywamy się” tak do coming out’u zachęcają Yga Kostrzewa i inni organizatorzy akcji mającej na celu pomóc „wyjść z szafy” osobom ze środowiska LGTB.

Każdy z nas chciałby być akceptowany przez otoczenie. Chcielibyśmy, żeby inni tolerowali naszą inność i naszą odmienność, w końcu to, kim jesteśmy to nasza indywidualna sprawa.

17 kwietnia, po raz trzynasty na świecie a drugi w naszym kraju, obchodzony będzie Dzień Milczenia.

Żyjąc w tolerancyjnych środowiskach, często nie zdajemy sobie sprawy z zagrożeń oraz zjawisk, które niestety są bardzo częste. Antysemityzm to, jak się okazuje postępująca choroba polskiego życia publicznego.

Przedstawię trochę refleksji na temat homoseksualistów. Czy człowiek wierzący może akceptować ludzi o tej orientacji? Gdzie są granice tolerancji?

Z opóźnieniem postanowiłem w końcu skomentować opisywany we wszelakich mediach twór nazywany marszem równości - a ostatnio mający miejsce w Krakowie.

Teoretycznie,to co to jest nietolerancja wie każdy. Jednak przy próbie wytłumaczenia tego pojęcia sporo osób zaczyna się jąkać, innymi słowy nie wiedzą jak to słowo objaśnić.

Odkrycie własnej orientacji i pogodzenie się z nią nie jest łatwą sprawą. Niektórzy najpierw długo dochodzą do tego, kim naprawdę są, a kiedy już poznają prawdę, nie są w stanie zaakceptować siebie.