Paul Stewart stworzył niezwykle ciekawą historię, która może kandydować do miana jednej z najciekawszych książek tego roku.

Ona ubiera się na czarno, na pewno słucha jakiegoś metalu. A ten? Od razu widać, że to jeden z tych co szwęda się po dyskotekach. Trafne?

Kiedyś dawno, dawno temu, kiedy chodziło się do kościoła – i nie mówię tu o nabożeństwie niedzielnym czy świątecznym, był taki wyjątkowy czas, kiedy ławki kościelne zamieniały się w wieszaki, leżaki – na których spoczywały ubrania.

Wiele ostatnio czytałam na temat walki z polskim komunizmem. I choć jego podstawowa definicja brzmi: "program polityczny dążący do stworzenia bezklasowego społeczeństwa", nic tak nie wypełniło braków mojej wiedzy jak dokument Marii Zmarz-Koczanowicz.

"Oto chwila, która wystawia na próbę ludzkie sumienia"
Thomas Paine, 1776 r.

Okazuje się, że tak. „PS. Kocham cię” jest tego dobitnym dowodem.

Trwa karnawał, czas prawdziwej zabawy i szaleństwa. W tym roku wyjątkowo długi, bo trwający aż do 21 lutego. Co zrobić, żeby w tym czasie zostać królową karnawału? Recepta na sukces jest prosta.

Wielki pożar w XVII w., najtragiczniejsze wydarzenie w dziejach Londynu, które niemal zmiotły miasto z powierzchni ziemi. Ale niczym Feniks z popiołów za każdym razem podnosiło się z ruin, ukazując światu nowe oblicze.

Podobno Polska to kraj katolicki. Podobno katolicyzm oznacza ciemnogród. A co, jeśli katolik ma kilka pytań do Boga?

W pojęciu cyklicznej koncepcji czasu na zrębach, której powstawała nasza rzeczywistość nie mieszczą się linearne koniec i początek.