Na naszych oczach rozgrywa się dramat. Dramat człowieka samotnego, wielkiego, ideowca i twórcy niedoszłego nowego modelu państwa.

Skoro sami politycy w tej kampanii dają nam do zrozumienia, że chodzi im o stołki, nie zaś o realizację programu, to jaki mamy wybór?

Wybory Parlamentarne 21 października nie przyniosą zapewne wielkich zmian, bo i takich nie potrzebujemy, natomiast aspektem, na który trzeba zwrócić uwagę jest możliwe oczyszczenie sceny politycznej z Samoobrony i Andrzeja Leppera.

Kampania wyborcza w Stanach Zjednoczonych, z uwagi na ogrom kraju i liczebność jego mieszkańców, rządzi się swoimi prawami. Dlatego też jest ona dłuższa i bardziej emocjonująca niż jakakolwiek inna kampania wyborcza na świecie.

Widziałem w życiu przeróżne odmiany ptactwa, dlatego też jako obywatel kraju spod znaku orła białego, zdążyłem nabawić się drobiowstrętu. Powód? Kto by je zliczył! – czyli subiektywne spojrzenie na politykę, media i życie publiczne w Polsce.

Przy okazji meczu bokserskiego: Lepper kontra PiS, panu przewodniczącemu Andrzejowi wyrwała się niefortunna wypowiedź, jakoby postępowanie PiS-u to nie był już taniec chocholi, a padaczka.

Za nami wybory do Parlamentu Europejskiego A.D. 2009. Cóż można o nich powiedzieć? Frekwencja – katastrofalnie niska, wyniki – do przewidzenia. Status quo – utrzymane.

W Polsce od dawna istnieje ciche przyzwolenie społeczne i zwyczaj obsadzania stanowisk przez członków rodzin oraz korumpowania władzy i urzędników. Stąd trudno jest podjąć z nim skuteczną walkę. Jednak należy to robić, by coś zmienić.

Donald Tusk, który w polityce jest od samego początku przemian, przez te wszystkie lata niczym wyjątkowym się nie wyróżniał.

Grono „Przyjaciół od Piersi” co roku powiększa się. Tym razem do kampanii edukacyjnej na temat różnorodności raka piersi dołączyły Joanna Koroniewska, Krystyna Kofta, Marzena Chełminiak i Hanna Śleszyńska.