Prezydent Lech Kaczyński, wziął się ostatnio do roboty. Stara się poprawić swój nadszarpnięty wizerunek. Warto, zanalizować taktykę sztabu prezydenckiego, w tym momencie jego kadencji.

Ujawnione stenogramy, choć niczego definitywnie nie rozstrzygają to jednak skłaniają do wyciągnięcia kilku istotnych wniosków.

Polska jest ostatnim krajem bloku komunistycznego, w którym nie dokonała się całkowicie sprawiedliwość dziejowa – czyli reprywatyzacja majątku zajętego przez państwo.

Wyborcy, którzy zakochują się najpierw w partii X czy Y, pokazują jej po 4 latach czerwoną kartkę. Jeszcze nigdy ta sama formacja nie sprawowała władzy przez dwie kadencje z rzędu, co świadczy o fatalnym instynkcie samozachowawczym Polaków.

Lustracja wraca na polityczną scenę.

Rozpad koalicji rządowej jeszcze bardziej zaostrzył walkę na polskiej scenie politycznej. Jesteśmy świadkami początku starcia jakiego jeszcze w polskiej polityce nie było.

To, że nie poszłam na wybory to grzech i dowód na to, że nie jestem patriotą.

Wszystkie „sukcesy” Lecha Kaczyńskiego, łącznie z tarczą antyrakietową, jego słowa i wypowiedzi wyglądają z perspektywy Europy za śmieszne, czasem irracjonalne i bez głębszego sensu i znaczenia

Z mieszanymi uczuciami podchodzę do wszystkiego co robi Richard Dawkins. (...)Z drugiej strony gdy tylko pomyślę o sytuacji ateistów w Polsce nie mogę pozbyć się uczucia goryczy.