Kilka miesięcy temu, rano, w drodze do pracy minąłem wóz. Zwykły wiejski wóz konny, stary, drewniany. Z siedzącym na przodzie zgarbionym woźnicą, z tygodniowym zarostem, trzymającym w ręku bat, w waciaku, czapce. I z koniem.

Czyli rozterki trzydziestolatki. Tak sobie myślę, że wielu młodych ludzi, takich jak ja, czyli koło trzydziestki i nie tylko, często czuje się jak w pułapce.

Wyobraźmy sobie dom. Jako że musi na siebie zarabiać więc zostaje przekształcony w mini- akademik. Rezultat, gromada różnorodnych ludzi skupiona na liczącej sobie 2 piętra powierzchni, a jak się wkrótce okaże o konflikty nie trudno.

Przekoloryzowany, ironiczny, stereotypowy, ale niestety prawdziwy obraz naszego społeczeństwa.

Gdy dowiedziałem się, o czym jest ta książka i jaką ma formę, pomyślałem: ,,Ja i felieton polityczny? W życiu…’’. Cóż - tylko krowa nie zmienia zdania.

Najpiękniejsze kobiety mają najmniejsze szanse zdobycia wartościowego mężczyzny.

Rowerowa organizacja z warszawskiej Pragi-Południe jest jedną z prężniejszych tego typu w Stolicy. Młodzi ludzie pokazali, że chcieć to móc. O co chodzi ? Jak się organizować ?

Czy można się cieszyć, jeśli zatrudnić chce nas tylko Tesco? Raczej nie. Warto jednak pamiętać, że czym większe niezadowolenie społeczne, tym bliżej do rewolucji. Po niej jednak będzie jeszcze gorzej.

W Polsce dzieci posiadające szczególnie wysoki iloraz inteligencji traktowane są niczym dzieci szczególnej troski.

Kogo mamy przed oczami słysząc „student”? Mizernego chłopaczynę w swetrze, chłepcącego zupkę instant na akademikowym tapczanie. Kubek jeszcze przywieziony z ojczyzny, rzecz jasna. Budżet pochłonęły już piwa i ksero, a do pierwszego daleko.