Słowa wielkie, Ojczyzna, Naród, Patriotyzm – wymagają przedefiniowania na nowo – pod warunkiem, że ktoś, w imię własnych interesów nie będzie chciał ich zawłaszczyć.

Przecież w wojsku człowiek uczy się technik, umiejętności strzelania z broni maszynowej. Dowódcy ciągle uczą: „nie strzelasz do człowieka, strzelasz do celu”, tak więc celem jest eliminacja nieprzyjaciela, celem jest morderstwo dla sprawy ojczyzny.

Opłatek, którym się łamiemy jest nieodłącznym elementem Wieczerzy Wigilijnej. Jego nazwa pochodzi od łacińskiego słowa „oblatum”, co oznacza „dar ofiarny” i jest rodzajem przaśnego chleba pieczonego, jako bardzo cienkie płatki.

Jak to jest, że we wszystkich możliwych środkach masowego przekazu promuje się wciąż to, co głupie i płytkie? Dziś na piedestale znajdują się pajace, lolitki, pustaki i beztalencia. Wierzymy we wszystko, co się świeci, co jest modne i chwilowe.

Siedząc w gronie zaprzyjaźnionych dziennikarzy, w zacisznym lokalu nasączonym dyskretnym jazzem toczyłem luźne rozmowy. O tym i o tamtym, czasami też o śmamtym. W pewnej chwili jeden ze znajomych zwierzył się nam, że marzy mu się Polska multikulturowa.

W ostatni weekend obejrzałem komedię Woodego Allena pod tytułem „Vicky Cristina Barcelona”. Nie żałuję. Ten film można obejrzeć. Szybko stwierdziłem, że w tym tygodniu media serwują marną kopię pod tytułem „Isabel Kazimierz Barcelona