Od pewnego czasu jestem kompletnie apolityczną osobą. Dotychczasowe obozy rządzące, włączając obecny, sprawiły, że nie identyfikuję sie z żadną opcją polityczną. Powinienem więc się z tego cieszyć?

Pochowałem mego przyjaciela. Choć uczyniłem to dawno temu, ciało jego wciąż drga mi przed oczyma wyobraźni, z szyją zagnieżdżoną w grubej pętli konopnego sznura przerzuconego przez konar i przywiązanego do pnia.

Lewica w Polsce praktycznie nie istnieje. Została skutecznie zmarginalizowana przez neoliberalno-konserwatywną prawicę, która sprawuje władzę niezależnie od składu kolejnych rządów i parlamentów.

Jeśli którakolwiek z osób, która to przeczyta miała podobne odczucia, to niech w komentarzach zostawi ślad po sobie... nie chce być jedyną osobą na świecie, która tak się czuje.

Uważana za jedną z tych, które zmieniły losy całego świata. Pokaz odwagi, patriotyzmu i poświęcenia dla państwa. Tylko ile z tych dwóch ostatnich pozostało dzisiaj w sercach młodych?

Początek moich opowiadań, małe wprowadzenie :)

Przecież w wojsku człowiek uczy się technik, umiejętności strzelania z broni maszynowej. Dowódcy ciągle uczą: „nie strzelasz do człowieka, strzelasz do celu”, tak więc celem jest eliminacja nieprzyjaciela, celem jest morderstwo dla sprawy ojczyzny.

Czego tak naprawdę oczekujemy?

Projektowi tarczy antyrakietowej nie można odmówić długiej walki toczonej przed ostateczną porażką. Wycofywanie się z niego trwa już od półtorej roku. Ale tak motywy forsowania jak i zarzucenia tego projektu są inne niż oficjalnie podawane.