Moje spostrzeżenia na temat homoseksualizmu i tolerancji w naszym kraju i nie tylko

W zachodniej popkulturze panuje moda na homoseksualizm. Jest ona źródłem wzorców i inspiracji dla młodych ludzi.

Homoseksualizm jest naturalną orientacją. Można mieć do homoseksualistów pretensje o parady gejów i lesbijek, wystąpienia przeciwko kościołowi, lub też żądania umożliwienia adoptowania dzieci.

Homoseksualizm jest ostatnio bardzo modnym i jak zawsze kontrowersyjnym tematem. Jedni mówią, że to choroba, dewiacja, a inni, że styl życia.

Obraz całej społeczności zachodniej i środkowej Europy zasmuca. Pytanie czy ten obraz, który dociera do mnie jest prawdziwym odzwierciedleniem rzeczywistości, która bezpośrednio jest mi nieosiągalna czy jest to jakiś element tego obrazu, jakaś jednostronność. A może to zwykłe oszustwo?

Przedstawię trochę refleksji na temat homoseksualistów. Czy człowiek wierzący może akceptować ludzi o tej orientacji? Gdzie są granice tolerancji?

Stwierdzenie, iż cały nasz świat, a nawet Wszechświat wraz ze wszystkim, co w nim istnieje jest względny, bo różnie pojmowany przez wszystkich pojmujących, prowadzi do pokuszenia się o pytanie - czy względność jest względna?

Współczesna tolerancja wymaga, abyśmy traktowali ciężko doświadczonych przez życie ludzi możliwie przyjaźnie, nawet wbrew naszym głęboko skrywanym przekonaniom. Dla dobra całego społeczeństwa.

Każdy z nas chciałby być akceptowany przez otoczenie. Chcielibyśmy, żeby inni tolerowali naszą inność i naszą odmienność, w końcu to, kim jesteśmy to nasza indywidualna sprawa.

Kobieta zmienną jest, a zdania nie zmieniają tylko krowy. Przysłowia to mądrość narodu. W naszej pięknej polszczyźnie mamy ich wyjątkowo dużo. Ja dodałbym jeszcze jedno, mianowicie "jak Polak na wietrze".