Rok temu zginął na antypodach sympatyczny programista, który opisany jest (oczywiście jeszcze za życia) przez Jego mamę jako 26-letni kawaler do wzięcia, bez przydziału.

Rzecz o mega kontrowersyjnym i prowokacyjnym ruchu artystycznym UNPOP ART. Tylko dla dorosłych!

Cisza. Krzyk. Zimna twarz. Czarna sukienka. Pustka. Codzienna mieszanka uczuć. Pięć liter splecionych w cierpienie przez które spływa łza, a nad tymi literami korona, korona cierniowa. A co jeśli jutro się nie spotkamy?

Czy życie wieczne rzeczywiście jest czymś aż tak atrakcyjnym? Czy to nie zabawne, że człowiek chciałby żyć wiecznie, a nie potrafi sobie zagospodarować weekendu? Przecież nawet nie wiemy, jak ta wieczność tak naprawdę wygląda.

Można zaryzykować stwierdzenie, iż sztuka to zjawisko społeczno – kulturowe, istnieje na to wiele dowodów.

Wielu z nas wciąż szuka swojej drogi na tym świecie. Zastanawia się: jak uzyskać poczucie kontroli nad własnym życiem, jak realizować swoje własne cele - nie cele innych osób. Jak i gdzie zacząć, żeby wejść na właściwą ścieżkę?

Jedno z najsmutniejszych i najbardziej katastroficznych opowiadań, jakie kiedykolwiek napisałam.

Cały tragizm sytuacji spoczywa we wspomnieniach. Pamięć upomina nas. Mówi. Dotyka starego, nie uwzględniając zmian. Ci, którzy byli nam bliscy, pojawiają się nagle jako zmory.

Wpatrzeni w ekrany telewizorów, zaczytani w kolorowych stronach dziennikarskich szpalt, wsłuchani w informacyjne serwisy radiowe, zapatrzeni w ... nie dostrzegamy bogactwa życia, ale jednak żyjemy...