To jest fenomen na skalę jeśli już nie światową, to europejską. Na Śląsku powstają społeczne komitety tworzone przez ludzi, którzy do tej pory z polityką nie mieli zupełnie nic wspólnego.

Czasem, gdy myślę o sytuacji w Polsce, przychodzi mi do głowy sytuacja, w której osoby podrzucają sobie gorący przedmiot, nikt nie chce go trzymać, bo parzy.

Prawica z krwi i kości, o prawdziwej proweniencji konserwatywnej, z liberalnym, rynkowym, minimalistycznie etatystycznym programem, ale nastawiona na poprawę bytu społeczeństwa i dobra Narodu – takiej ekipy rządowej nie było.

Dzisiejszy człowiek jest prawie całkiem człowiekiem pańszczyźnianym, a więc należącym do państwa. Państwu oddaje dziewięćdziesiąt procent swoich dochodów, w postaci przymusowych podatków, świadczeń, jak i innych danin.

Śnieżny, grudniowy wieczór przeszyty zimnem rdzewiejącego metalu, wzrok „towarzyszy” baczący na każdego przechodnia i karabin skierowany w dół, ale cały czas odbezpieczony - gotowy, by odznaczyć swoje piętno w historii.

Na naszych oczach rozgrywa się dramat. Dramat człowieka samotnego, wielkiego, ideowca i twórcy niedoszłego nowego modelu państwa.

Czy moja generacja, urodzona po roku 1989, jest pokoleniem Smoleńska (pokoleniem kwietnia 2010)?

Przyczyny sobotniej katastrofy pod Smoleńskiem nie są znane i chyba jeszcze długo nie będą. Pewne natomiast jest, że ważne osoby w państwie latają przestarzałym sprzętem, a kolejne rządy nie mogą sobie poradzić z zakupem nowych maszyn.