„Chciałem zostać inżynierem, ale miałem same tróje ze ścisłych przedmiotów, na historie też mnie nie przyjęli, ale na polonistyce były jeszcze miejsca”. Te słowa można było usłyszeć od pewnego, dość specyficznego, nauczyciela języka polskiego.

Postać w czerni wchodzi do złowrogo rozwrzeszczanego budynku. Jej uszu dobiega wesoły komentarz, „Co jest kur.. batman. Komentarzowi towarzyszy wybuch chóralnego śmiechu. Postać podąża jednak dalej korytarzem, wiedząc, że lepiej udawać, że nie słyszy.

Coraz więcej rodzin zapisuje swoje dzieci na zajęcia pozalekcyjne. Niektórzy skupiają się na doskonaleniu pływania bądź tańca, inni inwestują w dodatkowe lekcje przedmiotów szkolnych, takich jak matematyka, biologia czy fizyka.

Jeżeli edukacja ma być szansą dla ucznia, powinna jak najpełniej przygotować go do życia. W XXI wieku nie stracił swej aktualności postulat non scholae sed vitae discimus: uczymy się nie dla szkoły, lecz dla życia.

Gdyby tak móc wstać odrobinę później i nie tłuc się tramwajem dwukrotnie przekraczającym wszelkie normy ładowności średniej klasy kontenerowców? Gdyby tak odpalić własne auto i niczym pogromca szos pomknąć w kierunku uczelnianego parkingu?

Narzekamy na młodzież, że nie chce się uczyć, że jest agresywna i źle wychowana. A może jest to po prostu przejaw frustracji, że muszą uczęszczać do miejsca, które jest instytucją nie z tej epoki?

Najpopularniejsze miejsca spędzania urlopu to komfortowe ośrodki, gdzie wczasowicze mogą się odprężyć i zapomnieć o problemach. Tymczasem wiele osób po powrocie z wakacji uskarża się na obniżone samopoczucie, senność i objawy stresu.