W czasie ostatniej politycznej debaty telewizyjnej byłego Prezydenta i obecnego Premiera odniosłem niemiłe wrażenie, które dotyczyło moich ulubionych i niezależnych dziennikarzy telewizyjnych zadających pytania.

Gdyby sprawa Caster Semenya, biegaczki, której płeć zakwestionowano, a której testy genetyczne zostały przez IAAF utajnione, została rozstrzygnięta uznaniem jej za mężczyznę i odebraniem medali, byłaby świetnym przykładem tego, jak dyskryminowani ze względu na płeć są sportowcy. Ale nie tylko oni.

Można do końca swoich dni szukać kogoś, kto "musi odejść". Można też wybrać się na demonstrację przeciwko psim kupkom. Narzekanie nie musi być jałowe, jeśli się za to dobrze zabrać.

Stała obecność wszędobylskich dziennikarzy w Sejmie sprawia, że sytuację parlamentarzystów porównać można do będących pod ciągłym obstrzałem kamer uczestników reality show.

Media „zabawiają” się sprawą wypadku pod Grenoble, a my, mężczyźni w szczególności, powinniśmy sobie rwać włosy z głowy – bo EURO 2012 pewnie nie będzie.

Na naszych oczach rozgrywa się dramat. Dramat człowieka samotnego, wielkiego, ideowca i twórcy niedoszłego nowego modelu państwa.

28 stycznia 2006... Każdy przeżywał to inaczej...

To jest protest inspirowany przez osoby, które bronią tego, co w Polsce było złe od 1989 roku – powiedział premier Kaczyński. To na wypadek gdyby komuś wydawało się, że pielęgniarki strajkują przed Kancelarią Prezesa RM, bo chcą wyższych pensji.